He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 15

Pov Caiden:

Ik leg Paige in mijn bed en loop dan gelijk de kamer uit. Natuurlijk doe ik de deur op slot.

Wow, ik heb net mijn mate vermoord en uit de dood laten herrijzen. Best cool.

Tony en Niels komen naar me toe maar ik negeer ze en loop ze voorbij, loop de trappen af, ga naar buiten en verander in mijn wolf.

Op volle snelheid ren ik door het bos en uit mijn agressie die ik altijd voel op al het levende dat voorbij komt.

Na 2 uur ben ik het wel zat, en besluit ik om over de grens te gaan rennen. Ik kom een paar wachters tegen die ik beveel om het bos nog een extra keer uit te kammen. Gewoon omdat ik zin heb hen extra werk te bezorgen.

Ik sprint richting het packhuis en ren door het dorpje heen dat zich om het huis heeft gevormd.

Met mijn gedachtes overal en nergens blijf ik rondrennen. Ik ben me van geen tijd meer bewust tot ik zie hoe de zon opkomt, en zijn eerste stralen door de bomen wringt.

Heb ik zo lang rondgerend? Een nacht niet geslapen? Ik ben niet eens moe. Maar ik heb ook niet veel slaap nodig, en afgelopen dagen heb ik veel uur geslapen omdat Paige er was.

Oja, Paige.

Zou ze al wakker zijn voor de training met m'n moeder? Mijn moeder heeft altijd al de rare gewoonte gehad om voor zonsopgang op te staan en dan in het eerste licht yoga te doen.

Yoga vind ik toch zoiets nutteloos, je hebt er helemaal niets aan en bereikt er ook niets mee. Bovendien is het saai.

Ik besluit samen met mijn wolf dat het genoeg is geweest voor vandaag, en ren terug richting mijn huis.

De laatste 6 kilometer besluit ik te lopen als mens. Ik heb er aan gedacht om kleding mee te nemen, en ga nu wel Paige zoeken of zoiets. Ik heb geen zin in Alfa zaken.

Ik volg de geur van Paige en mijn gevoel, en zo kom ik uiteindelijk aan bij het trainingsgebouw. Wat doet ze hier nou? Mijn moeder wilde buiten naast het huis trainen.

Behoedzaam open ik de deur, die niet op slot is, en loop geruisloos naar binnen.

Er komt gedempt geluid uit de kamer waar alle pijlen worden opgeslagen, dus ik loop naar de deur en duw die zachtjes open.

Paige staat voorover gebogen te kijken in een vitrine-kast met pijlen. Wolfsbane pijlen om precies te zijn.

Pov Tony:

"Hallo?"

"Goedemorgen, je spreekt met Lilianne King. Is dit het nummer van Caiden?"

Een vrouwenstem vult mijn oren, en laat me schrikken bij het zeggen van haar naam. Shit, dit is de moeder van Paige.

Wat moet in zeggen?! Caiden is er niet, en ik weet niet of er blij mee is als ik met de moeder van Paige een gesprek voer. Hoewel, Caiden is nooit blij.

Niels hoort wat ze zegt en kijkt me geschrokken aan. We speelden net een potje Fifa, tot Caidens telefoon ons onderbrak. We hebben opgenomen voor het geval dat het Paige was... maar het komt in de buurt.

"Dat klopt mevrouw King. Hij is helaas niet aanwezig op het moment. Kan ik u ergens mee helpen?" zeg ik beleefd.

Niels knikt goedkeurend maar ik twijfel. Ik klink net als iemand van een groot bedrijf of een callcenter.

"Ik had hem graag willen spreken, of zijn vriendin en ook mijn dochter Paige." zegt ze op hoge toon.

Aiaiai, die voelt dat hier iets niet klopt. Maar dat ze op die toon tegen me durft te praten...