He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 60

Pov Paige:

Opgelucht kijk ik naar mijn huis, dat steeds dichterbij komt. Caiden heeft alleen geen zin om me weg te brengen en gaat steeds langzamer rijden.

Nu het dinsdag is, de storm afgezakt is en de wegen weer open zijn, zoals beloofd, moet hij me wel wegbrengen. Toch ligt er nogsteeds een dikke laag sneeuw.

Ik kan niet zeggen dat ik het heel erg vind om weer naar huis te gaan. Ik ben dan wel blij dat het weer goed zit tussen ons, maar gisteren deed Caiden weer zoals altijd vaag toen ik vroeg wat hij had gedaan, en toen besefte ik me hoe erg ik dat haat. Alsof ik een klein kind ben dat de waarheid niet kan verdragen. Daarom is wat afstand goed voor die irritaties.

"Waar denk je aan?" vraagt Caiden terwijl hij de auto parkeert. "Ik kan je irritatie en verwarring voelen."

Ik moest aan hem denken en hoe raar hij en Damon reageerden toen ik vroeg hoe ze de middag hadden doorgebracht. Opzich een normale vraag, maar ze wilden beide niet duidelijk antwoord geven.

Caiden had gezegd dat ze op het terein iets waren gaan opruimen en Damon wisselde enkel een blik met Caiden die ze alleen zelf begrepen.

Die avond deed Caiden super bezorgd en lief tegen me, wat heel schattig was, maar ik begreep niet helemaal waarom.

Later vroeg ik wat ze hadden opgeruimd. Damon zei welterusten en ging naar de verdieping waar hij sliep, net als Tony en Niels. Caiden antwoorde dat ze gewoon niet gewend waren dat ze een heel politie verhoor kregen over een middag weg en beledigd vertrok ik om te douchen. 1 vraag kan ik niet als een politie verhoor zien.

Die avond wilde ik met Theresa nog over mijn verwarde gevoel praten, maar ze opende haar berichten aldoor niet. Dat is heel raar aangezien Theresa áltijd online is.

Caiden gromt zachtjes als ik niets zeg en ik schrik op uit mijn gedachtes.

"Waar denk je aan?!" vraagt hij dwingend.

"Uhm een bericht dat ik Theresa had gestuurd. Ze leest het aldoor maar niet." mompel ik vaag.

Caiden antwoord niets maar stapt gelijk uit en opent de deur voor me.

Ik stap uit en probeer te peilen waarom hij niet antwoord maar zijn gezichtsuitdrukking is koud en onleesbaar.

Ugh daar erger ik me nog het meest aan, hij sluit me aldoor buiten en wordt dan nog boos ook als ik een keer iets voor mezelf wil houden.

"Schiet op schatje, pak je schoolspullen. Ik breng je gelijk naar school." zegt Caiden rustig.

Ik zucht en onderdruk de neiging om met mijn ogen te rollen.

"Oké. En je hoeft me niet op te halen, ik ga gelijk door naar Mia's school en neem haar dan mee naar mijn huis." antwoord ik.

Caiden lijkt geïrriteerd door het idee dat ik mijn dag ga doorbrengen met mijn 5-jarige nichtje en niet met hem, maar ik negeer het en loop al naar binnen om mijn spullen te pakken.

Eigenlijk wilde ik gelijk doorlopen in de keuken, maar op tafel ligt een handgeschreven brief van mijn moeder.

Dag lieverds,

Omdat papa en ik 2 nachtjes ergens anders slapen voor papa's politiewerk, heb ik hier nog even wat dingetjes voor jullie opgeschreven.

'S avonds: -deur op slot
-lichten uit
-televisie helemaal uit
-checken of het gas uit is
-Dirk binnen halen

Vergeet ook niet om de planten water te geven en Dirk eten te geven, jullie weten waar het kattenvoer staat. En bestel geen pizza, er liggen spullen om te koken in de koelkast.
Geen ruzie maken!
Voor noodgevallen kunnen jullie bellen, maar alleen als het een noodgeval is.