He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 31

Pov Paige:

Ik loop de trap op in het hotel met de kamersleutel in mijn hand.

Het was nog best een gedoe om een kamer te krijgen op dit tijdstip en zonder ID kaart.

Bij de receptie waren de medewerkers ook daarom heel wantrouwig tegenover me dus ik denk dat ze van het hele weerwolven bestaan af weten. Rogues hebben ook geen ID bij zich gok ik zo.

Eindelijk kom ik op de goede verdieping aan en zoek mijn kamer op.

Rustig open ik de deur en knip het licht aan.

De kamer is best klein maar heeft alles wat ik nodig heb; een bed, een tafel met 2 stoelen, een mini tv en een aparte badkamer. Prima kamer.

Tevreden dump ik mijn spullen in een hoek en kleed me uit. Ik ga gelijk slapen, morgenochtend kan ik nog wel douchen. Voor nu ben ik te moe.

Ik sla net het dekbed open als mijn mobiel begint over te gaan in mijn tas.

Snel duik ik erop af en demp het geluid. Op dit tijdstip moet je in een hotel mensen niet wakker maken, dat weet ik uit ervaring.

Op de display is Caidens naam verschenen en even twijfel ik. Als ik helemaal niet op neem gaat hij me zeker weten iets aan doen.

"Ja?" neem ik op.

"GODVERDOMME PAIGE IK HAD JE GEZEGD IN DE KAMER TE BLIJVEN EN OPEENS BEN JE WEG!" schreeuwt Caiden in mijn oor.

Ik houd mijn telefoon een stukje van mijn oor af en wacht tot hij uitgeraast is. Na 30 seconden is het stil.

"Jij wilde Anthony in elkaar slaan en ik zei als je dat zou doen ik weg zou gaan. Ik doe wat ik zeg." antwoord ik rustig.

Aan de andere kant van de lijn hoor ik een diepe zucht.

Hij zegt niets dus ik zie het als toegeven. Ik win! Whoopwhoop.

Omdat ik ook niets zegt blijft het een tijdje stil. Het is net een wedstrijdje wie het eerste toegeeft en ophangt.

Ik hoef niet op te hangen, Caiden belde mij dus mijn beltegoed is veilig.

"Oké. Je hebt je punt gemaakt. Kom nu maar terug, waar je ook bent." zegt Caiden opeens.

Geen denken aan. Ik weet dat ik een flinke straf krijg. En ik weet ook dat ik morgen terug zal moeten aangezien al mijn spullen bij Caiden liggen...

Het liefst zou ik nu een vliegticket boeken en naar een ver warm land verhuizen. Jammer dat school en familie me tegenhoud, beide zouden merken dat ik weg ben. Na een tijdje dan.

Terug naar mijn ouders gaat ook niet zo maar want alles wat ik nodig heb ligt bij Caiden en ze zouden willen weten wat er gebeurd is en dat is niet zo makkelijk uit te leggen.

"Paige, alsjeblieft, ik snap nu echt wel dat je boos bent maar dat zakt wel weer af. Wat houd je verder nog tegen om terug te komen?" zegt hij omdat ik niet antwoord.

"Je wordt boos omdat ik weg ging. De straf die ik daar voor zal krijgen houd me tegen. En je koos hier zelf voor, ik zei dat ik weg zou gaan als jij zou gaan vechten met iemand die mijn leven heeft gered." antwoord ik.

Ik ga zitten op de bedrand en kijk in de spiegel op de muur. O ja, mijn make-up moet er nog af en tandenpoetsen is wel zo fijn.

Dat soort dingen vergeet ik gewoon als ik moe ben, de enige gedachte die ik dan nog heb is SLAPEN.

Caidens gegrom haalt me uit mijn gedachtes.

"Ik zei dat je moest blijven en aangezien ik de Alfa ben moet je naar me luisteren." gromt Caiden.