He's The Alpha (dutch!)

Hoofdstuk 19, belangrijke mededeling!

Lees aub opmerking onderaan hoofdstuk!

Pov Caiden:

Ik draag Paige naar binnen en loop gelijk door naar boven, terwijl ik ondertussen haar vragen over de grijze wolf probeer te negeren.

Ze blijft maar zeuren, en zeuren, en zeuren.... ik had haar toch beter kunnen laten dood gaan. Veel rustiger.

"Maar Caiden, als je weet waarom die wolf dat deed.... waarom vertel je het dan niet?" begint Paige weer na 30 seconden rust. 30 goddelijke seconden.

Ik zucht diep en blijf stil staan.

"Omdat je er niets mee opschiet."

Ze zegt niets en kijkt me aan. De stilte duurt voort. Ik begin weer te lopen en dan zucht zij ook. Daar irriteer ik me aan, het is respectloos tegenover mij.

"Ik heb het recht om het te weten!" roept ze opeens uit.

Weer blijf ik stil staan. Nu moet ze goed gaan luisteren, want ik zeg het nog maar 1 keer.

"Jij hebt het recht op helemaal niets! Net zoals je niet het recht hebt om tegen me te zuchten zonder toestemming." 

Haar mond valt open alsof ze beledigd is.

"Ik heb wel rechten! Ik ben ook een mens, een vrouw, een meisje! Een meisje dat zomaar bij haar familie is weggehaald, en weet je, dat meisje voelt zich heel eenzaam. Hoe kan een mens zó egoïstisch zijn dat die een kind meeneemt zodat hij haar voor zich alleen heeft!"

Nou Paige, als je nu al boos bent, dan zou je eens de waarheid moeten horen. Die is nog veel harder.

"Ik redde jou leven! En het enige wat jij kan doen voor mij is me in de weg lopen, aldoor zeuren over wat je wel en niet wilt en hoe zwaar je het hebt. Je denkt geen één moment aan wat ik wil! Dat noemen we nou egoïstisch zijn Paige."

Nu is ze stil. Boos kijken we elkaar aan, beide overtuigd van ons gelijk.

"Nou nou, wat een boze gezichten. Jullie hebben allebei helemaal gelijk weet je, wat betreft jullie standpunt."

Mijn vader loopt de gang in waar ik stil ben blijven staan. Hij heeft een kom met nootjes vast en gooit er een hoog in de lucht, die hij makkelijk opvangt met zijn mond.

"Niet blij me te zien?" vraagt hij na een lange stilte.

"Wat doe je hier?" snauw ik hem toe.

Hij schud afkeurend zijn hoofd bij het horen van mijn toon. Jezus wat is die man irritant, ik heb nooit een goede vader-zoon relatie met hem gehad.

"Ik kwam eigenlijk Paige bedanken omdat ze mijn leven gered heeft door jou te laten stoppen met mijn nek doorbijten, maar toen hoorde ik jullie ruzie en besloot de boel wat te gaan ophelderen." legt hij uit.

Ontspannen gooit hij nog een nootje in zijn mond, en leund tegen de muur.

Ik doe net mijn mond open om hem weg te sturen, als Paige begint te praten.

"De boel ophelderen?" vraagt ze voorzichtig.

Mijn vader knikt.

"Ja. Jullie hebben duidelijk nog niet veel ervaring met hoe je een mate moet behandelen." zegt hij met gefronsde wenkbrauwen.

Met pijn in mijn hart en ziel moet ik toegeven dat hij gelijk heeft.

Paige heeft inderdaad geen idee van hoe ze me moet behandelen.

"Nou pap, leg eens uit." zeg ik met diepe zucht.

Hij wenkt ons hem te volgen. Ik verschuif Paige wat in mijn armen en loop dan achter hem aan, een van mijn woonkamers in.