PINS AND NEEDLES

Chapter 5

A/N: Please read again chapter 4 before reading this one. May inedit kasi ako. Instead of car, motorcycle ang gamit ni Edward nang bumalik siya sa cafe. Iyon lang po.

~~~~~

'Drop the act. Matagal nang tapos ang Funny One.' I rolled my eyes and continue... 'Saan ka ba pupunta at kailangan mo pa akong isama? Wait... kilala mo ba talaga ako?' dalawang magkasunod na tanong. Sinigurado ko lang baka ibang babae na naman ang gusto niyang pagtripan at sa kasamaang palad napadpad siya sa Corner Café at nagkataon na nagtagpo na naman ang landas namin... and the rest was... iyon nga ang nangyari kanina.

'Yeah. I know you enough for me to fly all the way from Germany. And... and.. ask you for a date.'

I was completely taken aback. Germany?

'What?' takang tanong ko sa kanya.

'You heard me right, so take this helmet at aangkas ka sa akin, so we can have a blast.'

I stood still. Wait... alam kong aangkas sa motorsiklo ang ibig niyang sabihin. But the "blast"? Ano kaya ang ipapasabog niya? Pasensiya na, napakaluntian lang ng isip ko. Try niyo kayang tatayo sa tapat niya, iyong abot ilong mo lang ang kanyang mukha, di ba kama ang siya mong makikita.

'Wait...' I placed my hands on each side of my waist to show him that I was not, even a bit, intimidated. 'Noon, pilit kong kinumbinse ang sarili kong hindi ka baliw. Pero ngayon, 100%, sigurado akong baliw ka nga.'

'May baliw bang ganito ka gwapo?'

'At conceited pa ha. Hindi ako makipag-date sa iyo.' Pagmamatigas ko.

'For what reason?' Dapat ba talagang may rason???

Nilapitan ko siya lalo. Sobrang lapit na kung hindi ko pinigilan ang sarili ko, mahahalikan ko na siya.

'No reason at all A---DO---NIS.' na sadyang diniinan ko ng todo ang pagkakabigkas ng kanyang pangalang fake.

With that, I turned around. And made a graceful exit.

Isa... dalawa... tat..

'I am not Adonis. I am Edward.'

Bingo!

Sa wakas nagpakilala rin, officially, hindi man buo but it made me stop from taking another step away from him. Umikot ako paharap sa kanya.

'At ano ang B?' tanong ko sa kanya.

Humakbang siya patungo sa kinaroroonan ko.

'Barber. Edward Barber... Marydale Entrata.' He laid his hand for a shake... na hindi ko tinanggap.

'At paano mo nalaman ang buo kong pangalan?'

'Let's just say... I have my ways.'

'Ahhh, you have your ways.' my voice with not-so-strong conviction. Dahil sa hindi ko talaga tinanggap ang kanyang kamay, binawi niya ito. 'Pero noong iniwan mo akong natulog noon, you forgot your WAYS of saying goodbye...' stressed out the word "WAYS" while crossing my hands to my chest.

'I left a note.' He cut me off.

'And a card yes. Pero natandaan mo ba kung anong nakasulat doon?'

'Yes.' He answered with conviction too.

'So... tanda mo pang walang letrang "goodbye" o "paalam" man lang?'

'Yes.'

'And two yesses just earned another yes from me not to go on a date with you.'

At ang loko di man lang na-intimidate.

'I see it na nasaktan ka sa pag-alis ako. But all forms of goodbye is not pleasing May. Leaving a note or not... saying goodbye or not... kissing goodbye or not... pain is guaranteed. It is absolutely given.' seryosong tugon niya sa akin. He paused to take a deep breath, do akimbo and continue... 'Wait, bakit ka nga ba nasaktan noong umalis ko?'