Chapter 7

100 2 2
                                    

Alyssa's POV

Well, guess what?!

Andito na ko sa Vancouver International Airport. Ang bilis no? Haha!

Eh kasi, yung sinabi ni Mommy kanina na baka mastuck kami sa traffic eh nagkatotoo. Kaya ayun, hintay rin kami para umusad yung traffic. Buti na lang maaga kami ni Mommy umalis kundi forever na kami dun . We tried to get into a shortcut pero di rin nangyari. So we ended up waiting para lumuwag ang daan. And it took an hour for that to happen. Imagine that?! 

And guess what?!

Hindi pa ko na kakain ng breakfast. Huhuhu!

Eh kasi pagdating namin kanina sa Saskatchewan Airport eh exactly 30 minutes na lang natitira before boarding the plane. May mga dapat pang gawin before makapasok mismo ako sa Airport.

Kaya ayun, di kami nakapag moment ni Mommy before I leave.

We just said simple goodbyes to each other. Mga bilin din keso daw mag ingat ako. Siya nga dapat mag ingat eh lalo na sa work. Teary eyes pa siya kanina akala mo naman di na kami magkikita. Hays. Mommy ko talaga. Drama Queen. Haha! Pero sa totoo lang, mamimiss ko din Mommy ko.

Ayun nga, di ako nakakain. At gutom na talaga ako!

I have time pa naman before my flight eh. Nacheck in ko na din mga bagahe ko. Ayoko namang bitbitin yung mga yun. Ang bigat kaya.

So here I am, naghahanap ng mapagkakainan sa loob ng Ariport. It's noon time and really, I'm starving na!

Marami pa oras ko, so I'll take it to eat my brunch. Yeah, brunch.

Mamaya pa palang hapon flight ko. Like three or later than that.

Lakad. Lakad. Lakad.

Ayun! May nakita akong pagkainan. Bet ko masarap din dito. So I went there and took the liberty of eating my so-called brunch. ^__^

Dinamihan ko talaga kain ko para di na din ako gugutumin mamaya. I don't like the taste of the food in the plane kasi eh. Alam niyo yun. Yung parang may kulang. Haha! Ang selan ko. But it's true though. -3- Sinama ko na din sa kain ko yung dinner ko. . .

Alam mo yung feeling na naghihintay ka tapos wala ka na ding ginagawa?

That never happened in my whole life. Kanina lang. I waited for hours in that Airport for the plane. Take note on the 's'. Ang boring. Wala akong kasama. Muntanga na lang ako dun. Buti na lang dala ko laptop ko. Well, I tried na libangin sarili ko but still, i'ts boring as hell.

I waited and waited and waited. . .

Nung inannounce na boarding na, guess how happy I am? Haha!

No one wants to wait that long, right?  \m/

Buti naman at makakaalis na ko dito. Mabilis din naman kaming nakasakay sa plane. The heck?! Businness Class kaya toh. Duuuhh!

So, eto ako ngayon. Nakaupo na sa aking seat. Hahaha! I'm seated malapit sa window. I like it kasi eh. So I can see the outside during the flight. ^__^

We waited pa for the other people to board then yun, sinabi na ng pilot na mag ready na for take off.

We left Vancouver. Bye Canada. See you 'till I see you. ^__^V

Hours Passed ~~

Hmmmm. . . (-.-)

(O.O)! Oops! Nakatulog pala ako during the flight. Di ko namalayan ah. Hehe!

That was one long flight.

Nagising ako nung magsalita yung pilot. Sabi niya we're approaching Korea daw. May stop over kasi dun. And we're close on landing. So, inayos ko seatbelt ko. Buckle up daw eh.

Summer Love.Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon