Deadly Rose

Chapter 18 (Bloody Moon Necklace)

'Running away from your problems is a race you'll never win.'

.....................................

"Darling are you okay?" tanong sa akin ni tita Hailey.

"Yes, of course." For the second time I lied.

Dalawang araw na akong balisa, dalawang araw na akong walang maayos na tulog dahil every time na natutulog ako may mga panaginip ni hindi ko maintindihan kung bakit ko napapaniginipan ang mga iyon.

"Tell me if there's okay." Tumango lang ako at umalis na siya.

Pumunta lang siya para hatidan ako ng mga pagkain. Hindi na nila ako kinukulong pero ayaw kung lumabas, gusto kung matulog pero natatakot ako. Pagod na ako, pagod na pagod. Bakit ba nangyayari ang mga ito? Ito na ba ang parusa sa akin dahil hindi ko man lang natulungan sila mommy at daddy? Oh fvck.

Hindi ko mapigilang hindi umiyak, feeling ko nagiisa ako dito sa mundo well totally nag iisa naman talaga ako dito kasi lahat sila parating wala, merong mga tao or should I say vampire naman pero hindi ko kilala. Mga bago sila at ang dami nilang naka palibot dito sa mansion. Ano bang nangyayari? Sa tuwing tinatanong ko sila ang sasabihin nila malalaman ko sa takdang panahon. Kailan yun? Kapag nabaliw na ako sa kakaisip?

"They're all ready." Nadinig kung sabi ni Jasper. Eto nanaman yung feeling na kahit nasa labas sila naririnig ko parin yung mga pinaguusapan nila. Ano bang nangyayari sa akin?

"But she didn't." Naiiyak na boses ni tita Hailey. Tungkol saan nanaman itong pinag uusapan nila? At ngayon ko lang narinig na ganyan mag salita si tita yung boses na nagaalala at takot.

"Don't worry my love, magigising din siya sa katotohanan. Wag nating pilitin makakasama iyon sa kanya. " sabi ni tito Hendrix.

"Hendrix was right Hailey, mas makakabuti if siya mismo makaalam para hindi siya maguluhan." Sabat ni Avery.

TOK TOK TOK.

"Pasok." Natigil ang pakikinig ko ng may biglang kumatok at si Damon lang pala iyon.

"You lost weight." Sabi niya pagkapasok, pero hindi ko siya pinansin.

"You didn't even eat your food." Sinong may ganang kumain if may gumugulo sa isipan mo.

"What makes you so upset? Look I'm worried, I can't reconcile because you have a lot of thoughts."

"What about my thoughts? What's the connection?" inis na sabi ko, nandito lang para pagsabihan ako na hindi siya makapag concentrate dahil madami akong iniisip? What the hell. Pero huli nan g maisip kong nababasa niya pala ang iniisip ko.

"And also I can hear your thoughts so that—"

"I don't care, leave me alone." Pagpuputol ko sa sinasabi niya, as if I care?

"You need to take a sleep, let me do this." Sabi niya tapos may bigla nalang siyang binulong na hindi ko maintindihan at bigla nalang nalabo ang paningin ko. Kagaya ng ginawa ng babae noong nasa Indonesia kami.

"NOOOOOO, IBALIIIIK NIYO AKO SA PAMILYA KOOO." Sigaw ni Frey.

"Ibalik? Pamilya? Wala kanang babalikan pa wala ka ng pamilya!" sigaw ng isang lalaking nakakatakot.

"AKIN KA NA FREYA! AKIN KA NA! AWOOOOOO." Sigaw ng isang batang lalaki, kaedad niya.

"Hinding hindi ako magiging sayo Nicolas! Hindiiii!"