Yeniden

Yeniden / 4

Mira sinirle arkasına yaslanırken sağ elinin işaret ve baş parmağını şakaklarına bastırdı.

"Defne, bu adam beni çıldırtıyor. Her yerde karşıma çıkıyor. Onu, onu görmek beni sinir ediyor. Durmadan sırıtan yüzü aklımdan çıkmıyor."

Defne şaşkınlıkla, karşısında uzanan kızı izledi. 2 yıldır onunla seansları vardı ve ilk defa Mira Emre dışında bir şeyden bahsediyordu. 1 saatleri dolmak üzereydi ama hala Mira'nın ağzından Emre'ye şair hiçbir ley çıkmamıştı.

Mira susup bir kaç saniye düşündü. Defne iyi bir psikologtu. Hiçbir zaman onu zorlamıyordu. Ne isterse onu anlatıyor, bahsetmek istemediği şeyleri es geçiyordu. Defne aslında bu yıl ofisini kapatmıştı ama Mira başka birini istemediği için onunla seanslarına devam ediyordu. Mire böyle bir doktora sahip olduğu için kesinlikle çok şanslıydı.

"Sanırım vaktimiz doldu." Defne Mira'nın ondan önce davranmasına tebessüm ederek başını salladı. Bu güçlü yapısının altındaki kırılgan kadın için çok üzülüyordu ama bugün o kırgalan kadını mutlu edecek bir adam olabileceğini fark etmişti.

"Bu saatte gelmemi kabul ettiğin için çok teşekkür ederim. Bu haftaki seansımıza daha vardı ama biriyle acilen konuşmam gerekiyordu."

Defne anlayışla kıza gülümsedi. Mira Barışla yaşıttı ve 2 yıl içerisinde onu bir hastadan çok kendi çocuğu gibi sevmişti. Mira'nın o büyük sevgi dolu kalbini çok iyi anlıyordu.

Eskiden Masal'ın odası olan ama artık sadece özel bir kaç hastası için dekore ettiği odadan çıkarlarken Defne pantolonunun cebindeki saate baktı.

19.30

Bugün Cumaydı ve bunun anlamı bütün ailenin arka bahçede güzel bir yemek yiyeceğidi.

"Miracım!"

Mira gözlerini yerden kaldırarak ondan anne şevkatini eksik etmeyen kadına baktı. Şuan ki halini kesinlikle bu kadına borçluydu.

"Efendim?"

Defne gülümseyerek elini kızın koluna yerleştirdi. 2 yıldır beraber olmalarına rağmen asla Ailesi ile tanışmamıştı Mira. Zaten bu yıla kadar ofiste görüşüyorlardı şimdilerde eve geliyordu ama ilk defa cuma günü gelmişti bu yüzden ailesiyle denk geliyordu.

"Bugün bütün aile yemek yiyeceğiz ve eğer sende bize katılırsan çok mutlu olurum. Hem saatte oldukça geç."

Mira ilk başta itiraz etmez için niyetlendi ama Defne'yi kırmayıda hiç istemiyordu. Usulca başını salladı.

Defne mutlulukla Mira'yı kolundan tuttu ve aşağı sürüklemeye başladı.

"Eminim, bizim delilerle çok iyi anlaşacaksın."

Mira buna sadece gülümsemekle yetindi. Evet 2 haftada iki kalabalık akşam yemeği. Bu aralar her şey alt üst oluyordu.

"Anne! Hadi herkes geldi!" Arka bahçenin içeri açılan kapısından hızla giren Masal, karşısında Mira'yı görünce bir an afalladı. Bu kızın burada ne işi vardı?

"Mira?"

Mira karşısında gördüğü kızla kaşlarını çattı. Bu kadarı da olamazdı!! Defne'nin kızı bu muydu? Birde abisi vardı ve eşleri... Ya... ya o da buradaysa? Yoo..yoo burada değildir. Bu bir aile yemeği sonuçta değil mi? Burada olmaması gerekiyor. Gene de işini şansa bırakamazdı.

"Merhaba Masal." diye mırıldandı Mira. Buradan kaçması gerekiyordu ama Defne'nin teklifini kabul etmişti şimdi nasıl reddedecekti? Neyin içine düşmüştü böyle?