Gözlerimi bir dakika olsun ayırmadığım ağzına kadar dolu olan içki şişesini şiddetli bir rüzgarın devirmesi, parçalara ayrılan kalbimi simgeliyor diye gülerek baktığım, akıp giden beş para etmez su.
Bir insanı kendine bağımlı eden, zehir. En çok benim elime yakışmazdı. En çok benim dudaklarıma yakışmazdı.
Yakışmadı da zaten.
Ceketimin iç cebinden çıkardığım sigara, yakmaya çalıştığım fakat rüzgâr yüzünden alev almayan kibrit, sonunda gülerek yere attığım, sigara ve kibrit.
Dolaylı yoldan intihar mıydı yaptığım, yoksa acım dinsin diye kendimi avuttuğum bir senaryo mu kurduğum?
Sonunda yine, yağmur altında ıslanırken duyguları yüzünden üşüdüğünü bile hissedemeyen ben, iç dünyasında yakıp yıkılırken senin yanında çiçek açan ben.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
