Do not leave me alone

14.

Gözleri benim ile buluştuğunda yüzünde herhangi bir şaşkınlık izi görmedim. Beni görübte şaşırmaması canımı yakmıştı. Başkan tekrar konuşmaya başladığında gözümü ondan çekmek zorunda kalmıştım. "Evet bay Park'ı artık bu şirkette çok görüceksiniz ve karısıda yani bayan Park'ı da görüceksiniz. Park ailesi bizimle ortaklık yapıcak. Lütfen buradaki çalışanlar bu duruma göre davransınlar."

Bayan Park? Şuan içimden deli gibi ağlamak geliyor. Beni hamile bırakıp defolup git 2 yıl sonrada evli olarak karşıma çık öylemi. Ben neden bunları çekiyorum ki? Ölüp gitsem yeridir ama Yun için yaşıyorum. Babasız kaldı bari annesiz kalmasın. 

Toplantı bittiğinde ayağa kalkıp toplantı salonundan çıktım. Odama ilerlerken arkamdan ayak sesleri duymaya başladım. Kolumun tutulup döndürülmemle onun yüzünü görmem bir oldu. Madem o beni görüp şaşırmadı hatta tanımadı bende onu tanımam. 

"Buyurun bay Park birşeymi oldu?"

"Beni tanımadınmı Hwayoung?"

"Hayır"

"Hadi ama ikimizde tanıdığını biliyoruz"

Gözlerimin yavaş yavaş dolduğunu hiss ediyordum. Ama onun yanında ağlıyacak kadar düşmedim

"Tamam. Tanıyorum seni Jimin. Zaten beni öylece hamile bırakıp giden müstakbel kocamı nasıl unuturum ki"

"Hamilemi? Sen h-hamilemiydin"

"Evet Jimin hamileydim. Sen beni bırakıp gittiğinde ki hangi cehenneme gittiğini bilmiyorum hamileydim. 1 haftalık hamileydim. Gittin.  Gittin Jimin. Sen o tekliften sonra öylece çekip gittin. Beni bu soğukta,yanlızlıkta bırakıp gittin"

  "Ama döndüm buradayım"   

  "Hani jimin ben seni göremiyorum.Ben eski jiminimi istiyorum. Beni nasıl bir başıma hamile halimle bırakıp gittikten sonra neler çektiğimi anlayamazsın. Sakın bir daha karşıma çıkma"

Arkamı dönüp odama gitmeğe devam edicektimki aklıma gelen şey ile tekrar arkamı dönüp jimine baktım

"Ve tebriker evlenmişsin"

Birşey demsine izin vermeden odama gittim. Kapıyı açıp içeri girdim ve sırtımı kapıya yasladım. Göz yaşlarım yavaş yavaş akmaya başladığında kapıya sırtımı sürterek yere çöktüm. Hıçkırıklarımı saklamak için elimle ağzımı kapattım. Evlenmişti ve eminim o kızla çok mutlu bir evliliği vardı. Geçmiş yavaş yavaş gözlerimin önüne geldiğinde ağlamam dahada şiddetlenmişti.

FLASHBACK

"nasılsın sevgilim?"

"İyiyim aşkım sen?"

"İyiym işte oturuyorum" 

"Hmm anladım neyse ben kapatıyorum trafik açıldı hadi by by"

"Dur bir dakika kapatma"

"Evet?"

"Akşam eve erken gel sana bir süprizim var ve en yakın zamanda evlenelim tamammı?"

"Tamam aşkım güle güle."

"baayy"

Telefonu kapatıp olduğum yerde zıplamaya başladım 1 Haftalığına hamileyidim ve bunu Jimine akşamki sohbette süpriz olarak söyliyeceğim

Telefonumdan saate baktım. 16:30. jiminin gelmesine 3 saat vardı. Hemen mutafağa gittim ve en sevdiği yemeklerden yapmaya başladım.

Evi süslemem bittiğinde saate baktım. 19:23 Jimin birazdan evde olur. Hemen odama çıkıp sabahtan hazırladığım siyah elbiseyi giydim. 

Kapı çaldığında hızlı hızlı aşşağı indin. Kapı açtığımda jimin yerine kargocuyu görmüştüm.

"lee hwayoung sizmisniz?"

"evet benim?"

"bu size şurayıda imzalayın lütfen."

İmzayıda atıp kapıyı kapattım. Elimdeki zarfa baktım. açıp içindeki mektubu alıp okumaya başladım. Gerçi mektup olamayacak kadar az cümle vardı

Üzgünüm gitmek zorundaydım 

Jimin.

FLASHBACK SON