Bu Benim Hayatım

bölüm 4

Akşam yemeğine oturduk. Benim gözler hızlı hızlı hareket ediyor. Korkuyorum ürperiyor dört bir yanım. O kapıya yanaşamıyorum bile. Tuvalete çıkmaya bile korkuyorum. O suretler halen aklımda. Beynim parçalanacak gibi her bir hücresine yerleşti. Çınar da bende de sıkkınlık. Çınar bana soruyor ben susuyorum. Ne yapacağımı ne diycegimi bilmiyorum. Artık dayanamıyorum. Müzik dinlemekten oyun oynamaktan sıkıldım. Kafamı dağıtmaya çalışıyorum ama olmuyor. Artık duramadım. Lavaboya çıkmam lazımdı. Kendimi topladım bi hışınla lavabonun kapısına yöneldim. Ellerimi yıkadım ve geri dönmek icin oturma odasına yöneldim tam kapıyı açtım iki suret. Gülümseyen iki yüz. Insan gibiydiler. Korktum bağıramadım. Ve beynimde sesleri.

"Korkma.. bizden zarar gelmez sana."

Bunu dediler ama ben o an öyle bi ürpertideydim ki yutkunamıyor.. ağlamaklıydım. Göğsüm daralıyor gözlerim yanıyor. Bakamıyordum onlara. Bi an gözlerimi sımsıkı kapattım ve geri açtım. Karşımda yoklardı. Sevinsem sevinemiyorum.. halen bi korku.
Hemen mutfağa girdim su aldım kendime. Boğazımın kuruluğuna yetmedi bir bardak. Bir bardak daha aldım. Nefes nefese ictim. Sonra Çınar ın yanına geçtim. Kan ter icindeydim. Kalbim bi farklı atıyordu. Halen aģlamaklıydım. Çınar farkında gibiydi her şeyin. Susuyordu. Çok durgundu.

Çınar
-"Ne oldu sana" diyebildi sadece. Sustum sonra yutkunarak

- Yo.. Yok bir sey film açta izleyelim. Çayı ben demlerim. Komedi bir sey olsun.
Çınar
- Tamam kardesim. Hemen açıyorum.
Ilk cıkan filme tıkladı. Ve izlemeye başladık. Kafamı dağıtmam gerekti. Olmuyordu... olduramıyordum. Boğazım kuruyordu. Ellerim titriyordu halen. İcim daralıyor bunalıyorum. Alla a yalvarıyorum her seferinde. Kurtulmak istiyorum bu durumdan.
Film bitmisti. Sohbet etmek istiyordum. Çınar da aynı sekilde. Sohabete yöneldik. Iyi gelmisti kafam dagılıyordu. Konu konuyu açmıştı. Guzeldi her sey. Köylüler cok iyi bakıyordu Çınar a. Meyvesi, erzağı eksik olmuyordu. Kasa kasa elma, ceviz, kış hurması, mandalina.. bol bol yiyorduk. Ve sohbete devam ediyorduk. Çınar her seferinde sohbetin arasına sıkıştırarak bana ne okduğunu sormaya başladı. Her seferinde de konuyu değiştirmeye devam ettim.
Gec olmustu. Uyku bastırdı Çınar ı. Yatalım dedi. Ben ise uyku diye bir sey yoktu gozlerimde. Yorgundum.. ruhen bitaptım..

"Su kadar berrak bir tene değdim
Bu gece,
Bu gece miladım olmalıydı
Sevinçlerime sarılır gibi sarılmalıydım. Uykuyu unutsada ağlamaktan bitap düşen gözlerim"