"Borrrrr!"
"အေမCanada သြားေတာ့မယ္"
"......"
သူ႔အေမ၏စကားအဆံုးတြင္ Minzy ပါးစပ္အေဟာင္းသားႏွင့္ဘာမွမေျပာႏိုင္ေတာ့....စကားလံုးမ်ားအစား မ်က္ရည္မ်ားသာထြက္က်လာသည္.."အေမ သူနဲ႔ တစ္စကၠန္႔ေလးေတာင္ အတူမေနႏိူင္ေတာ့ဘူး..ကြာ႐ွင္းမယ္ဆိုလည္း ဂုဏ္သိကၡာကိုထိခိုက္တယ္..အဲ့ေတာ့ သက္သက္ဆီခြဲေနၾကဖို႔ဆံုးျဖတ္လိုက္တယ္...သူလည္း လုပ္ခ်င္တာလုပ္ အေမလည္းလုပ္ခ်င္တာလုပ္ေတာ့မယ္"
မ်က္ရည္မ်ားျဖင့္ ငိုင္က်သြားေသာ Minzy ပုခံုးကို ေခ်ာ့ေမာ့သလိုပုတ္ေပးၿပီး အခန္းထဲမွ Minzy အေမ့ဟုပင္မထင္ရေလာက္ေအာင္ အခ်ိဳးက်နေသာေျခလွမ္းျဖင့္ လွပစြာေလ်ာက္ၿပီးထြက္သြားသည္...
*ဒါဆိုသမီးကေရာ...သမီးကဘယ္လိုက်န္ေနခဲ့ရမွာလဲ*
အခန္းထဲမွ ကုတင္ေပၚတြင္ တင္ပလြဲ ထိုင္ေနရင္း မ်က္ရည္မ်ားကို ခပ္ၾကမ္းၾကမ္းသုတ္ပစ္လိုက္သည္...မွန္ျပတင္းေပါက္ဆီသို႔ ေလးလံစြာေလ်ာက္သြားရင္း မီးခိုးေရာင္ခန္းဆီးစကို ဖယ္၍ အျပင္ကိုေငးၾကည့္မိေတာ့ အေတာ္ေလးေမွာင္ေနၿပီ...
နာရီကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ 9:00PM
အေႏြးထည္တစ္ထည္ကိုယူ၍ စိတ္ေျပလက္ေပ်ာက္ အျပင္ထြက္လာခဲ့သည္....
အျပင္တြင္ျမဴမ်ားဆိုင္းေနၿပီး ေအးစိမ့္ေနသည္...အေႏြးထည္ကိုတင္းေနေအာင္ဆြဲစိၿပီး လက္ကိုပိုက္လိုက္သည္...
ပါးစပ္မွ အေငြ႔ကတေထာင္းေထာင္းထြက္ေနသည္...ဆိတ္ၿငိမ္ရပ္ကြက္မို႔ လမ္းေပၚတြင္ လူျပတ္ေနၿပီး သစ္ရြက္ေျခာက္မ်ားကို နင္းမိေသာ မိမိ၏ေျခသံကိုျပန္ၾကားေနရသည္...
ငယ္ငယ္ထဲက အေမမ႐ွိဘဲတစ္ခါမွမေနဖူးခဲ့...မည္သို႔ပင္ တင္းမာသလို သံေယာဇဥ္ မ႐ွိသလို ဟန္ေဆာင္ ေနေသာ္လည္း တကယ္တမ္းက် မခြဲႏိုင္...ရက္စက္ၾကသည္...သူတို႔ခံစားခ်က္ေတြအတြက္ မိမိ၏ခံစားခ်က္ကိုထပ္မေတြးၾက...
YOU ARE READING
The Heart Where I lie
Romansaကိုယ့္ကိုေနထိုင္ခြင့္ေပးထားေသာ ႏွလံုးသား႐ွိရာဆီ.... ကိုယ့္ျဖစ္တည္မႈကိုအသိအမွတ္ျပဳေသာ ႏွလံုးသား႐ွိရာဆီ.... ေနာက္ဆံုးေတာ့ ကိုယ္တည္႐ွိသင့္တဲ့ ႏွလံုးသားကို ႐ွာေတြ႕ခဲ့တယ္...