Bad meets Evil

Bad&Evil: Behind Those Pains

Jarhel's PoV

Pumasok ako sa kwarto ni Jade at nagmadaling lumapit sa kanya. Sinapo ko ang buhok niya at hinaplos ang pisngi nito. She don't deserve these. Any of these. Kailangan kong bumawi sa kanilang dalawa ni Lyn-Lyn.

Dumating na rin sa wakas yung doktor. Nagsitabi naman kami at hinintay ang susunod na gagawin niya.

"She collapsed again. Tsk. But umm.. This will not last longer. Just wait a bit more. She'll be awake soon. Maybe she doesn't take a daily dose of the medicines, or she took it even before she eats. Next time, someone should remind her or maybe tell her about the right time for taking it." Na-guilty naman ako doon. Dapat pala hindi na ako nag-stay sa bahay nina Karen, kaibigan ko.

Tumango lang kami. Hinawakan ni Carah ang kamay ko with a pleasing face. I can really the trust this girl.

Bumukas naman ang pinto at iniluwal into sina Daniel, Zach, at Lyn. Ngumiti sa akin so Zach at ganoon rin si Lyn. Daniel just gave me a cold gaze.

I still love this guy.

Nag-flashback sa akin ang araw na nagkakilala kami. Sa Macraycia U. He was the leader of a Mafia, I'm a newbie sa campus. I don't know pero as tingin ko ang bilis kong sumikat sa school namin. Marami na agad ang nakakakilala sa'kin samantalang iilang linggo pa lang ako soon at hindi ako friendly.

Then malaman-laman ko na lang, gusto pala ako ng 'leader' nila. Wala eh, I fell in Destiny's game. I fell in love.

Lumapit sa akin si Zach at sinubukan akong pakalmahin sa pamamagitan ng paghimas sa aking kanang balikat. Iginaya niya ako sa pag-upo pati na rin si Carah. Si Daniel naman ay lumapit kay Jade, with his normal cold look plastered on his face.

Nakabulsa lang ang dalawa niyang kamay at tila pinagmamasdan ang bunso naming anak.

Yes, bunso si Jade. When we were just in college level, may party na naganap na gawa-gawa lang namin ng ilang kasapi ng Mafia. May nangyari sa amin ni Daniel pero pareho kaming lasing noon. Basta ang alam ko, walang ibang lalaki ang pinagalayan ko ng sarili ko kundi siya at siya lang. Konti lang ang nainom ko noon kaya't alam ko na siya talaga yon.

We broke up because I caught him making out with somebody else. It really torn me apart. But love can fool you several times, mahal pa rin namin ang isa't-isa. He married me without even knowing na nagka-anak na kami. Ayokong malaman niya dahil kapag nangyari yon, he might get mad at me. He might think I did it with somebody else.

Sabi ng iba, matatanggap niya naman daw kung totoong mahal niya ko. Pero still, pinanindigan ko ang pangako ko sa sarili ko. Ayokong masaktan siya or isipin niya na nagpabuntis ako sa iba dahil lang nakalimutan ko na siya or something even worse. Itinago ko si Lyn from him, at naging successful yun. Hindi nga lang nagtagal dahil sa mga nangyari.

Noong ipanganak ko naman si Jade, dahil noon ay lahat sinasabi ko kay Lyn, sinabi ko rin na may kapatid siya. Ganito, ang alam ni Jade, I'm always away for business, pero ang totoo nakay Lyn ako. Si Lyn naman, simula nang malaman niyang may kapatid na siya, dalawa na nagiging responsibilidad ko, nagsimula ang inggit at selos sa kaniya. Nagtanim siguro siya ng galit sa akin kaya nailayo ko lang din ang sarili ko sa kanya kasabay nang paglalayo ko sa kaniya sa tatay niyang tunay. Ang kinalakhan niyang ama ay si Joe, na bestfriend ko eversince. Hindi ko siya naipakilala kay Daniel ever kahit na since kindergarten eh magkaibigan na kami ni Joe.

Pinakiusapan ko siya tungkol dito, at napasunod naman namin si Jade. Inunti-unti kong ayusin ang mga bagay-bagay, yoon nga lang ay heto si Jade, may sakit pa rin. Pipilitin kong magpaka-ina sa kanilang dalawa, ipakita sa kanila na mahal ko silang pareho, walang nakahihigit at walang nakukulangan.

Pagtiya-tiyagaan kong ipaalala kay Jade ang mga nakalimutan niya, ang lungkot nga lang dahil hindi ko siya masyadong natututukan noon dahil nang malaman ni Daniel na may anak ako (Si Saralyn), sumabog ang emosyon niya at nagalit na sakin ng tuluyan. Pinaalis niya ako sa bahay namin kaya pumunta ako kay Lyn. Sobra ang galit ko sa sarili ko dahil ang bata pa ni Jade noong iwan ko siya. Na-brainwash naman siguro siya ng ama niya kaya nagkaganyan siya sakin, nagrebelde.

Sana, maayos ko ang lahat.

Daniel's PoV

Nasa labas kami ni Jarhel ng bahay, sa may garden namin.

"I really, really missed this house. *Sigh* Ang tagal ko na ring hindi nakakapunta dito. I can still feel the energy Jade has left here during her childhood days. Now, she's grown a lot. I never knew na,... Hahaha. Sobrang kamukha mo siya--"

Hindi niya natuloy ang sinabi niya nang hilahin ko siya para sa isang mahigpit na yakap. I missed her. So much.

I've never knew I will still miss her this much after all I've did. Ako ang dahilan kung bakit kami nagka-hiwalay ng pamilya ko. Ako rin ang dahilan kung bakit noon ay galit na galit sa akin ang anak ko. Masakit, bilang ama, na hindi nakikita ng anak mo yung mga paghihirap mo para sa kanya.

Pero ang mas masakit, yung makita siyang lumaki ng ganyan, na wala manlang akong naiturong maganda sa kanya.

Bilang isang ama, nakaka-miss yung mga araw na una mo pa lang siyang nakita. Tapos ngayon, ang laki-laki na niya. Kaso nga lang, hindi ko kayang maging proud sa sarili ko kasi siya lang din ang tumayo para sa sarili niya. Sa mga taong nakasama ko si Jade, hindi ko nakita na kailangan niya ko, at ayaw niya ring ipakita yon. She stood sa kinalakihan niya, kung saan parang hindi niya kailangan ng amang katulad ko, na pinaalis ang kaniyang ina.

Syempre, masakit na nandoon ka para sa kanya, pero may iba pa rin siyang hinahanap-hanap. But now that we're complete, I realised that I wasn't that wrong.

I realised, hindi naman din naging masama ang naging resulta ng lahat. Naging mas malakas kami, mas nakilala namin ang mga sarili namin, at nanatili pa rin kaming pamilya. Well, that's family.

"I know I never really showed you how I love you, and probably, I've not been the husband you've been dreaming of. But I want you to know, I never and will never find happiness like this anymore with somebody else, because you're even more  special than what I thought happiness would be. We may be shedding a lot of tears but, honey, only you could make me cry and only you can wipe those tears away. I might cry for somebody else, but they or she can't make me a person like who I am now. I'm proud that you're the person I love. And it is more than I the feeling of hitting the lotto, because you are the greatest jackpot. Thank you, sorry, I love you." I said, and I can hear her sob. She buried her face on my face while I try to hold back my tears.

I looked up to the sky, it's already dark but it feels like just the sunrise inside my heart. She enlightens my spirit, and I thank God for that.

She wipes her tears, looks at me and pulled away.

"You bastard! Don't you ever do it to me again! Or I'll make you hate your life even more than you could expect!" She yells, pointing her finger straight to my face. I wrapped my arms around her waist, making her close to me. I kissed her forehead.

"Well then, let's call a night, honey." I said, making her chuckle a bit.

"Yeah, yeah, don't use that endearment! It causes bad luck! Haha, just kidding. Good night, my sweetest honey made by stingy bees. Let's wait for tomorrow."