Best Friend.

03.

«Και όπως ξαναείπα,όχι πολλά πολλά με αυτούς.» μου τόνιζε για εκατοστή φορά ο Ορέστης σήμερα, αφού παρκάρουμε.

«Εντάξει μπαμπά.» λέω βαριεστημένα. Μου έχει πει πως είναι μια πραγματικά μεγάλη παρέα, και πως πολλά από τα άτομα δεν φημίζονται κιόλας για τον χαρακτήρα τους

Αφού βγήκαμε από το αμάξι, εκείνος άρχισε να προχωράει πιο γρήγορα και ρυθμικά μπροστά μου. Μέσα από την φαρδιά άσπρη του μπλούζα μπορούσαν εύκολα να διαγραφτούν οι μυς της γυμνασμένης του πλάτης. Ανδριάννα σταμάτα να κοιτάς..

Από μια τεράστια είσοδο μπήκαμε σε μια παραλία με πολλές παρεές νεαρών παιδιών. Για Αθήνα, η παραλία αυτή μοιάζει πραγματικά τέλεια.

Ο Ορέστης μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω και φθάνουμε σε μια από τις μεγαλύτερες πάρεες, όπου όλα τα παιδιά έχουν γυρίσει να μας κοιτάξουν.

Στην άμμο έχουν στρώσει πετσέτες και ψάθες και όλοι κάθονται σε σχεδόν κύκλο. Αγόρια κορίτσια, νομίζω ηλικίες από δεκαωχτό εώς εικοσιδύο το πολύ.

Κάποιοι φωνάζουν ενθουσιασμένα στον Ορέστη χρόνια πολλά και δυό κοπέλες τον αγγαλιάζουν. Στέκομαι στην γωνία και περιμένω να τελειώσουν τους χαιρετησμούς.

«Η κοπέλα;» ρωτάει ένα αγόρι γύρω στα είκοσι, καθώς με κοιτάει έντονα από κάτω μέχρι πάνω.

«Είναι η παιδική μου φίλη, Ανδριάνα. Ήθελε να έρθει σήμερα.» απαντάει γρήγορα ο Ορέστης και μου χαμογελάει. Είναι περίεργος σήμερα.

«Χάρηκα.» λέω και όλοι μου γνέφουν ή χαμογελάμε. Ο Ορέστης κάθησε δίπλα σε μια ξανθιά κοπέλα που είχε χώρο και εγώ κάθομαι δίπλα τους, σχεδόν στην μέση της παρέας.

«Λοιπόν Ανδριάνα, είμαι ο Ανέστης. Δεν μας είχε πει ο Ορέστης πως έχει τόσο όμορφη φίλη και καλως ήρθες.» μου χαμογελάει το ίδιο αγόρι που μου μίλησε στην αρχή και γνέφω ευχαριστώντας τον χαμηλόφωνα.

Ο Ορέστης κοιτάει μία εμένα, μία τον Ανέστη και τέλος καχύποπτα εμένα. Οκέι, δεν έχει καθόλου διάθεση σήμερα.

«Μπαίνουμε;» προτείνω δείχνωντας την θάλασσα.

«Ναι, πάμε.» ο Ανέστης μόνο μου απαντάει και σηκώνεται βγάζωντας την μπλούζα του. Δεν είναι τόσο γυμνασμένος όσο ο Ορέστης,είναι πιο αδύνατος, μα και πάλι το σώμα του είναι όμορφο.

Αφού σηκώνομαι το βλέμμα μου συναντάει του Ορέστη και εκείνος μου σχηματίζει με τα χείλη του την λέξη 'πρόσεχε'. Γνέφω και κοιτάω αλλού αμήχανα.