Best Friend.

05.

Ανοίγω αργά τα βλεφαρά μου και νιώθω ένα βάρος στο στήθος μου.Κοιτάω και είναι ο Ορέστης.

Είμαστε στον καναπέ και εκείνος κοιμάται ακόμα.Η ανάσα του γαργαλάει ευχάριστα τον λαιμό μου ενώ τα χέρι του τυλιγμένο γύρω από την μέση μου.Τα δάχτυλα του χεριού μου βρίσκονται μπλεγμένα στα μαλλιά του.Δεν θυμάμαι αλήθεια πως βρεθήκαμε έτσι.

Τρίβω τα μάτια μου με απαλές κινήσεις ώστε να μην τον ξυπνήσω.Πέρασε μια δύσκολη νύχτα.

Ακούω έναν ήχο από την κουζίνα και ταράζομαι.Μπήκε κάποιος κλέφτης;

"Μαμά;"ψυθιρίζω χωρίς απάντηση."Μαμά εσύ;"λέω αυτήν την φορά πιο δυνατά αλλά πάλι δεν ακούω κάτι."Μαμά;"σχεδόν φωνάζω και ο Ορέστης μουγκρίζει νυσταγμένα σφίγγοντας με περισσότερο.Εδώ ο κόσμος καίγετε..

"Αγάπη μου,μην φωνάζεις."η μητέρα μου καλοσυνάτα βγαίνει από την κουζίνα με μια ποδιά μαγειρικής τυλιγμένη πάνω της.

"Μαμά πας καλά;Γιατί δεν με ξύπνησες;Τι ώρα είναι;"ρωτάω γρήγορα.

"Δώδεκα είναι.Απλά είσασταν πολύ γλυκιά εικόνα και ήρεμοι και έτσι δεν ήθελα να σας ξυπνήσω.Ευτυχώς που δεν σας είδε ο μπαμπάς σου αφού πήγε δουλειά."μου λέει με υπονοούμενο.

"Τι;Όχι.Μαμά τον Ορέστη τον ξέρεις έλα τώρα."ξεφυσάω εκνευρισμένα.Γιατί πρέπει να είναι τόσο άβολο.

"Ναι Ανδριάννα μου,τον ξέρω μα κοίτα πως σε έχει αγγαλιάσει.Είστε σαν ζευγάρι.Μην πω καλύτερα σκέτο ζευγάρι."μου κλείνει το μάτι.

"Όχι μαμά,τι λες;Τον είδε έτσι πάνω μου και ο μπαμπάς;"ρωτάω ανήσυχα.Ο μπαμπάς μου δεν είναι σε καμία περίπτωση όσο χαλαρός είναι η μαμά μου.Παρόλο που τον Ορέστη τον ξέρει από μωρό,δεν θα ήταν καθόλου άνετος να τον βλέπει έτσι να κοιμάται πάνω μου.

"Ευτυχώς όχι γιατί έφυγε.Αλλά βρε παιδάκι μου,πηγέντε έστω στο δωμάτιο σας."προτείνει και στριφογυρίζω τα μάτια μου.

"Η συζήτηση αυτή τελειώνει τώρα."ανακοινώνω και κουνιέμαι ελαφρά.Η μητέρα μου φεύγει πάλι στην κουζίνα γελώντας.

"Ορέστη;"ψυθιρίζω και εκείνος απλά μουγκρίζει.

"Ορέστη ξύπνα."συνεχίζω και τρίβει την μύτη του ελαφρά στον λαιμό μου.Ανατριχιάζω με το αγγιγμά του.

"Τι έγινε;"ρωτάει βραχνά και τοποθετεί το χέρι του πάνω από το στήθος μου.

"Συγνώμη."ψυθιρίζει μόλις καταλαβαίνει που είναι το χέρι του και σηκώνεται από πάνω μου τρίβωντας τα πρησμένα ακόμη μάτια του.