Disiplin

Bölüm 1

Hikaye Adı: Disiplin

Couple: Krishan

Yazar:Ekin

Bölüm Sayısı: Belli değil

 

 

 

Luhan, kızı bileğinden tuttu ve ara sokağın duvarına yasladı. Kızın gözlerine düşmüş saçlarını kenara çekip yaklaştı ve öptü. Genç kız, ellerini Luhan’ın ensesine koydu ve hemen karşılık verdi.

 

“Bu ne içindi?” dedi kız gülerek. Luhan, kızı tekrar öptü.

“Çok güzel olduğun içindir belki.” Kız kızardı, dudaklarını tekrar Luhan’ın dudaklarına götürecekken bir korna gecenin sessizliğini bozdu. Luhan, sokağın çıkışa bakınca annesi ve babasıyla karşılaştı. 

 

“Dalga geçiyor olmalısınız.” Yerden çantası ve kot montunu alıp arabaya gitti. Babası camı açınca cama doğru eğildi. “Ne oldu?” Babası ona sinirle baktı. 

“Arabaya bin Luhan.”

“Hayır.”

“Sana bin dedim!” Luhan, kendilerine emir vermelerinden nefret ediyordu. Tek istediği özgür bir genç olmaktı. Doktor ya da avukat değil. Arka kapıyı açıp bindiğinde kendi bavuluyla yüz yüze geldi.

“Bu ne şimdi? Beni yatılı okula falan mı yolluyorsunuz?”

“Hayır, Seoul’e götürüyoruz.” Dedi annesi Luhan’a bakıp gülümserken. Genç adamın ağzı şaşkınlıkla açıldı.

“Ne..Neden?! Size hayatıma karışmayın dedim anne!” Annesi cevap vermedi. Babası aynadan Luhan’ın sinirle dolu gözlerine bakıp gülümsedi.

“Bu senin iyiliğin için, oğlum. Emin ol, iki ay sonra bambaşka biri olacaksın.”

“Sizden iyilik isteyen oldu mu?!”

“Luhan! Kapa çeneni.” Luhan hiçbir şey diyemedi ve telefonunu çıkartıp kulaklıklarını taktı. Pencereden dışarı bakmaya başladı. Neden Seoul’e götürüyor olabilirlerdi ki? Oradaki okullara yetecek kadar paraları var mıydı? Belki gizlice biriktirmişlerdi. Böyle düşününce, Luhan daha fazla sinirlendi.

>>>>>

“Luhan, uyan.” Luhan, gözlerini açtığında annesinin yüzüyle karşılaştı. Gözlerini ovaladı ve doğrulup etrafa baktı.

“Geldik mi?” Annesi gülümsedi, Luhan’a kot montunu uzattı ve geri çekildi. O sırada babası diğer taraftan Luhan’ın bavulunu almakla meşguldü.

Luhan montunu hızla üstüne geçirip arabadan indi ve karşısında, son model bir BMW model arabanın önünde duran siyah takımlı bir oğlan gördü. Oğlan ellerini cebine soktu ve ona doğru yürüdü.

 

“Merhaba Luhan.” Tek elini çıkarttı ve ona doğru uzattı. “Ben Kris.” Luhan ona anlamamış gibi baktı.

“Ee ne yapabilirim? Sormadım ki.” Babası, Kris’e baktı ve eli omzuna koydu.

“Onun kusuruna bakma Kris. Lütfen.” Kris gülümsedi ve babasına baktı.

“Bu yüzden buradayım.” Luhan’a dönüp kolundan tuttu ve babasının elinden bavulu aldı. “Gidelim.” Luhan neye uğradığını şaşırmıştı. Hızla Kris’in elini itti ve anne babasına döndü.