Cerrah:Başlangıç

Bölüm 5:İstanbul'u Dinliyorum

Karmakarışık hissederiz bazen...Gerçekte yaşadığımız olaylar bize bir rüya gibi gelir,gerçekliğine inanamayız.Esra kendini uyanmak istediği bir rüyada gibi hissediyordu."Keşke alarmım çalsa da,işe gitmek için hazırlansam." diye geçirdi Esra içinden.

Esra konuşmayı kabul ettikten sonra,içeriye girip ceketini ve çantasını almıştı.Mert'e ise gitmek zorunda olduğunu sabah havaalanında buluşacaklarını söylemiş ve mekandan ayrılmıştı.Mert bu duruma şaşırmıştı elbette,fakat kendini kısa sürede toparlamış,hoşgörmüştü durumu.Her ne kadar Esra'nın nereye gittiğini merak etse de soramamıştı.Esra gelip ceketini giyip çantasını alırken yüzü bembeyaz,elleri titrer bir durumdaydı.Mert ne olduğunu sorunca,Esra'da kaçamak cevaplar verip mekandan ayrılmıştı.

Şimdi ise Çağrı'nın arabasında sessizliğin ortasındaydı.Esra her ne kadar bir yere gitmek istemese de Çağrı ona sakin bir yerde konuşmak için ısrar etmiş ve Esra'yı başka bir mekana gitmek konusunda zor da olsa ikna etmişti...Arabaya bindiklerinden beri ikisi de sessizdi.Bir süre sonra sessizliği bozan Çağrı oldu;

"Değişmişsin." Esra umursamaz bir şekilde camdan dışarıyı seyrederek omuz silkti,ardından Çağrı devam etti;

"Yani duruşun,saçların,bakışın..."

"Ne zaman karar verdin buna?" dedi Esra tersleyerek Çağrı'ya dönerken,aynı zamanda kaşlarını çatt,Çağrı derin bir nefes aldı,aklında bugün cafe'de Esra'yı farkettiği an canlandı;

"Seni izledim..Pamir sahneye çıktığında sesinden hemen onu tanıdım,sonra tüm hakaretleri sevgiline gönderince o zaman gördüm seni.O zamandan beri de seni izledim hep.O kadar garip hissettim ki Esra,onca zaman sonra...Senden vazgeçmişken,uzaklaşmışken..seni ne kadar çok özlediğimi gülüşünü izlerken farkettim."

Çağrı Esra'ya buruk bir gülümsedikten sonra gözlerini tekrardan yola çevirdi.Esra derin bir nefes aldı "sevgilin" lafına takılmıştı aklı,muhtemelen Mert'i sevgilisi sanmıştı.Ya da böyle söyleyerek Esra'dan bir açıklama bekliyordu.Bu konuya açıklama getirmeyi es geçerek bir soru yöneltti;

"Pamir ile nasıl karşılaştın da konuştun?"

"Aslında yanına gelmeyi düşünmüyordum,en azından sevgilin,eski nişanlınla tanışmak istemezdi heralde.Sen sahneye çıktığında seni dinlerken Pamir farketti beni,korumacı bir tavırla "burada ne işin var,gitmelisin." gibisinden şeyler söyledi tabi,iyi dost işte seni koruyor aklınca.Sonra dışarda konuşmaya çıktık ki sonra sen geldin işte...İyiki de geldin,yoksa belki konuşma fırsatı bulamayabilirdik."

"Ne konuşacaksın Çağrı?Bizim ilişkimiz bitti,üzerinden 3 yıl geçti.Birbirimizi görmedik biz 3 yıl.Konuşacak ne kalmış olabilir ki?" dedi Esra ister istemez biraz daha sesini yükselterek.Ardından derin bir nefes aldı,fakat aldığı nefes onu daraltıyordu sanki,buradan gitmek istiyordu,kaçmak istiyordu yine,tıpkı 3 sene öncesine yaptığı gibi,yine Ankara'nın yükünü hissediyordu omuzlarında...İstanbul'u anımsadı Esra,boğazı,kız kulesini,dimdik duran Galata kulesini,herkesin koşuşturma içinde olduğu İstanbul'u,hiç kötü birşey yaşamadığı İstanbul'u...

Çağrı da sakin kalamayıp sesini yüksetti;

"Senin yüzünden görüşemedik Esra,senin yüzünden bir araya gelemedik,affetmedin beni,bırak affetmeyi bir kez olsun dinlemedin,biz atlatabilirdik Esra.Ama sen hemen herşeyi silip atmayı tercih ettin!Beraber yaşadığımız tüm güzel anıları yaşanan bir talihsizlikle bir köşeye attın.Halbuki ben kendimi affettirmek için herşeyi yapmaya hazırdım,ama bir kez olsun bir şans vermedin Esra.Bir insan bir hatayla silinip atılır mı?!"

"Ne yani şimdi suçlu ben mi oldum?İyi misin sen ya?Sen beni aldattın ne şans vermesinden bahsediyorsun?Bir de yalan söylemen,o gün bana tüm gün işte olacağını söylemiştin sen ya.Bir de beni mi suçluyorsun?!" Esra sinirle bağırdıktan sonra derin bir nefes alarak arkasına yaslandı,fakat yaslanmasının ardından araba ani bir fren yapınca öne doğru fırladı.