KyungSoo
Annesinin ölümünden 1 ay geçti ama jongin hala kendinde değil kabullenemiyor hiç birimizi görmek istemiyor beni bile istemiyorum tek yaptığı her gün annesinin mezarına gitmek kendini harap etmek ağlamıyor acısını belli etmiyor.
Yurda bile gelmiyor artık benimle bile konuşmuyor telefonlarımı açmıyor yemek dahi yemiyor onun için çok endişeleniyorum beni çok korkutuyor.
Benimle gördüğünde kaçıyor üstelik hasta gibi terleyecek daha hasta olacak. Belli zaten kesin hasta olacak üstü'de incecik kalın giymiyor son 1 haftadır kar ile karışık yağmur yağıyor ama incecik şeyler giyiyor derdin ne ki?
Jongin kendini hiç düşünmüyor artık eskisi kadar canına kıymet vermiyor. Annesinin mezarının yanına uzanıyor onu engellemek istediğimde bana kızıyor kendimi düşünüyormuşum ben öyle diyor.
Bugün gene onu kapısında nöbet tuttum çünkü beni içeriye almadı gözümü ayırmadım evden hiçte sönmedi evin ışığı belli tüm gece ayaktaydı uyumadı göz altlarından yüzünden belliydi.
Adımlarını yavaş yavaş azaldı birden bana doğru döndü.
''Beni ne zaman rahat bırakacaksın?''
''Hiç bir zaman''
''Sıkılmadın mı yorulmadın mı benden?''
''Sen varsan içinde sıkılmam ben''
Hiç bir şey demedi önden öylece yürüdü benden hemen arkasından onu takip ediyorum uzun uzun yürüdü yolun sonunda ki markete girdi marketin kapısının önünde onu bekledim.
''Param yok bana vişne limon al''
''Gerçekten mi?''
''Param olsa senden mi isterim.''
''Sadece dondurma mı istiyorsun.''
''Sadece dondurma istiyorum.''
Marketin önündeki masalardan birine geçti bende yanına oturdum dondurma yiyişini izledim burnunu ara ara çekiyordu bana küçük çocukları anımsattı öksürmeye başladı.
''Yeter sana bu kadar dondurma öksürüyorsun.''
''Ne olmuş öksürüyor'sam''
''Hasta olacaksın istemiyorum.''
''Sana ne bundan?''
''Kafanı sikerim senin jongin''
Sinirlenip masadan kalktı yürümeye başladı bense arkasından yürümeye devam ettim.Yağmur yağmaya başladı jongin'in bey montunu bile giymemiş.
''Jongin bekle!''
''Beklemek istemiyorum.''
Adımlarını azaldı oda istiyordu peşinden gelmemi ama kabul etmek istemiyordu ona yetiştim jongin'i kendime doğru çektim montumu çıkarıp omuzlarına yerleştirdim.
''Ne bu şimdi soo''
''Neye benziyorsa o!''
''Neden verdin.''
''Çok sıcak o yüzden.''
''Soo hava -12 derece''
''Madem hava -12 derece sen niye bu kadar ince giyinip çıktın.''
''Hava sıcak sende dedin ya madem sıcak bastı seni ben giyeyim.''
''Giy madem.''
ŞİMDİ OKUDUĞUN
PENÇİK//KAİSOO
Teen FictionFarklı hayatlar ve zorluluk içinde kaybolan iki kişinin hikayesi ❤