Uwięziona II Tomek Fornal

PIĘTNAŚCIE

"Wiesz dlaczego jak rysujesz dwa serca nigdy nie są równe?

Bo jedno zawsze kocha bardziej."

Przewróciłaś oczami, kiedy Fornal zbyt głęboko wychylił się zza błękitnych płytek zdobiących ścianę, za którą znajdowała się wasza kryjówka. Momentalnie szarpnęłaś go za rękaw czarnej, klubowej bluzy, a kiedy zwrócił głowę w twoim kierunku popukałaś się w czoło i poprosiłaś, aby nieco bardziej uważał. Brunet zaśmiał się pod nosem i musnął czubek twojego ciepłymi wargami, powracając do obserwacji. Wraz z przyjmującym śledziłaś waszych wspólnych przyjaciół. Gdy Tytus po wyjściu Wasilewskiej wparował do twojego mieszkania z wiadomością, że blondynka wybiera się właśnie do atakującego nie mogłaś tego tak zostawić. Po drodze na basen w czarnym Volvo opowiedział ci o tym jak to 23-latek przechwalał mu się, że umówił się z naprawdę ładną partią i liczy, że wyjdzie z tego coś więcej. Klasnęłaś uradowana w dłonie, piszcząc na całe gardło. Chciałaś, aby Amelii powiodło się w miłości. Po wielu próbach scalenia waszej dwójki w związek w pełni na to zasługiwała. Ona zadbała o twoje szczęście, które znajdowało się obok ciebie i przedstawiało w postaci dwu metrowego siatkarza z ślicznymi błękitnymi tęczówkami oraz nieskazitelnym uśmiechem, to teraz ty zatroszczysz się o jej euforię. Obawiałaś się jednak, że twoja przyjaciółka zostanie skrzywdzona. Doskonale zdawałaś sobie sprawę z tego jak Filip traktował kobiety i miałaś przeczucie, że blondynka może tego posmakować na swojej skórze. Chciałaś ją przed tym uchronić, ale mimo wszystko uważałaś też, że powinna zaryzykować, skoro 23-latek tak zawrócił jej w głowie, a przecież ona nigdy nie traciła głowy dla faceta. Nie umiałaś nie wznieść kącików ust na wyżyny, kiedy Amelia wpatrywała się w Michała niczym w obrazek i śmiała się niemalże cały czas, tocząc z nim konwersacje na nieznany ci temat. Nie w twoich planach było podsłuchiwanie, a jedynie obserwacja być może przyszłej pary, aby być na bieżąco. Miałaś ochotę parsknąć śmiechem, gdy dostrzegałaś jak twoja współlokatorka wędruje wzrokiem po świetnie zbudowanej klatce piersiowej atakującego. On także wodził intensywnym spojrzeniem niebieskich oczu po jej szczupłym, zgrabnym ciele przyodzianym jedynie w czerwony strój kąpielowy, który kupiła sobie na waszych pierwszych wspólnych wakacjach nad Bałtykiem.

-Laura, kuźwa! On się denerwuje!- skwitował z delikatnym uśmiechem twój towarzysz.

Faktycznie. Tomek miał rację. Filip co kilka sekund zatapiał smukłe palce w ciemnych włosach, przeczesując je nerwowo. Może twoja przyjaciółka miała okazać się tą, która odmieni oblicze radomskiego siatkarza? Intuicja podpowiadała ci, że Amelia nie tylko zyskała pożądliwe spojrzenie przystojnego 23-latka, ale także być może i jego serce. Rozpływałaś się, kiedy blondynka świdrowała go wzrokiem, a jej ciemne jak węgiel oczy połyskiwały radośnie niczym zbiorowisko gwiazd na grafitowym niebie. Już dawno nie widziałaś jej tak wesołej, tak promiennej.

-Z tego coś będzie mówię ci to.-mruknął brunet.

- Wypchaj się, Fornal.-wcelowałaś palec pomiędzy jego żebra.-Byłam pierwsza.-wypowiedziałaś dumnie.

-Pff, bo stalkujesz ludzi.-odparł siatkarz, mrugając kilkukrotnie.

-Czy Ty mi coś sugerujesz?-uniosłaś pytająco brew, splatając ramiona na piersiach.-Już ci mówiłam, że sama do mnie przygnała i wyśpiewała wszystko jak na spowiedzi, ale ty właśnie jesteś tak uważnym słuchaczem.-wywróciłaś podirytowana oczami.

-Co nie zmienia faktu, że właśnie stalkujesz swoją najlepszą przyjaciółkę.-zaprezentował swoje śnieżnobiałe uzębienie.

-Och, cichaj tam.-rzuciłaś.

W odpowiedzi otrzymałaś jedynie cichy chichot chłopaka, na co mimowolnie uśmiechnęłaś się pod nosem. Rozwarłaś usta zdziwiona, kiedy Michał zmniejszył nagle dzielący go dystans z blondynką i niepewnie musnął jej usta swoimi wargami. Stłumiłaś pisk euforii i popatrzyłaś na stojącego obok Fornala, który wpatrywał się niczym zahipnotyzowany w obiekt jakim była złączona w niewinnym pocałunku dwójka, a malujący się na jego twarzy szok wyrażał więcej niż tysiąc słów.