Mavi en net rengiyle, en yalın haliyle kendine ait gizemi, farklı kişiliğiyle MAVİ.
Tekdüze giden hayatı olan mavi, kimseyle konuşmuyordu. Ama Mavi'yi anlamak zordu. Her şey yıllar önceki mutlu çocukluğunun bir gün tanımadığı birisinin babasını öld...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Bir gece daha... Kabuslar ve ter içinde sırılsıklam uyanmak. Zaten uyuyamıyordum biraz uykuya dalsam yine aynı kabus. Uykusuzluk kol geziyordu, ruhumda bedenimde. Tam 4 yıldır aynı güne uyanmak ve yarını yaşayamamak. Güneşin hiç doğmaması gibiydi. Bir şeylerin sebebi olmak berbat bir duyguydu. Sabah oluyordu artık bir sigara daha, bir tane daha derken paketi yine bitirmiştim. Annemin sesleri geliyordu. Her sabahki gibi işe gitmek için hazırlanıyordu. Ben diğerleri gibi değildim. Lanet bir alarmın sesine uyanmıyordum mesela. Çünkü ben uyuyamıyordum. Bir günlük uykum bile 3 saatten az buna doktorum 'insomnia' diyor, ben ise uykuyu sevmediğime bağlıyorum. Yada herneyse işte. Yine kendimle sohbetlerden kesitler, bazen o kadar konuşuyorum ki kendimle içimdeki sesden başıma ağrılar giriyor. İnsanlarla konuşma sayım çeyreği bile etmez. Kafein almam lazım acilen bir bardak sıcacık sade ve sek kahve.
- Mavi Maviiiiiii uyan artık kızım okula geç kalacaksın!
Yine başlıyoruz işte sanki uyurmuşum gibi. Kadının uyuyamadığımdan haberi bile yok ne kadar ilgili bir annem var hergün şükrediyorum (!) Kadının kendinden başkası umrunda değil bana beni umursuyormuş gibi davranması artık komik geliyor.
- Uyandımmm. İşe gidebilirsin artık! Her sabah aynı şeyleri yapmaktan vazgeç.
- Tamam kızım kahvaltını hazırladım. Beslenmene dikkat et artık süzüldün iyice seni seviyorum Miaaa
Bu kadın bana Mia demekten ne zaman vazgeçecek, büyüdüm artık ve sabahları kahvaltıdan nefret ediyorum. Önce kısa ve soğuk bir duş ardından da artık çıkmalıyım geç kalıyorum cidden.
Bugün yeni birgün. Kimileri gülerek önümden geçiyor, kimileri sevgilisiyle sarmaş dolaş , insan birileri olmadan da mutlu olabilmeli. Yalnızlığım en büyük mutluluğum benim. Birilerine bağlanmak kaybetmektir.
Çünkü ben kime bağlandıysam gitti. Ve öyle bir gittiler ki gittikleri yerden haber alamıyorum. Gittikleri yere gidebilmeye çok denedim ama... Keşke bu dünyanın herhangi bir yerine gitselerdi de hiç haber alamasaydım. Sadece nefes aldıklarını bilsem bile bana yeterdi.
Ben de kendime bağlandım artık ben ve kemanım var sadece. Ben dokunuyorum o acılarımın sesi oluyor. Ben susuyorum sadece o konuşuyor. Bazen susmak o kadar güzel ki. Gözlerimi kapatıp saatlerce odamda susarım ben. Çocukluğuma uçarım babama kucak açarım. Yalnız ona güler ona söylerim dertlerimi. O beni anlar bana bir gülümsemesi yeter, bir bakışı. Konuşmasada ben anlarım hep onu.
Babam benim bu dünyadaki herşeyimdi. Şimdi yanımda olsan baba ben hiç üzmem seni konuşamadıklarımı hep sana konuşurum. İstersen beraber susarız baba. Babam Babacım benim Arkamdan dürtülmemle düşüncelerimden sıyrıldım. Ve gözyaşlarımı gizlice kuruladım. Kimsenin yanında ağlamadım ben sadece babamın yanında. O da artık yok. O artık sadece içimde.
Off ! Bu da kimdi şimdi ? Hangi densiz önüne bakmadan yürür ki ! Şimdi konuşmak zorunda kalacağım işte.
Ay pardon diyecek. Bende yok canım önemli değil diyeceğim.(!) tabiki de böyle söylerim. Sonra aa sende mi bu okula gidiyosun bende gidiyorum. Neden daha önce karşılaşmadık ki! diyecek o zaman bu bir işaret tanışalım mı ? bla bla bla bende ağzını burnunu kırmak zor..n.. Tanrım Neden insanlarla konuşmak zorundayım ki sanki.
- Hey Mavi ! O kadar bağırdım arkandan, insan bir ses verir.
Tabiki benimle arkadaş olmaya çalışan İpek ah nasılda unuttum ben seni.
- Sen hariç herkesin dikkatini çektim valla. Bak şu önde giden Berkay var ya o bile dönüp baktı. Bir dakika o sana mı bakıyor?
- Evet bana bakıyor bana aşık bu çocuk ya.
- Hayır canım yanlış tarafa baktı sanırım ondan oldu tabi. Sen niye bana cevap vermiyorsun bakalım? Hıh
- Susacak mısın artık! ne kadar da konuşuyorsun gördüğün gibi kulaklık var kulağımda nasıl duyabilirim seni.
- Mavi Hanım sizi dün gece kaç kere aradım neden açmadın telefonlarını hesap ver bakalım? Neyse onun hesabını alırım bir ara da Berkay'ı stalk ladım ve bil bakalım kimle çıkmıyormuş.
- Kimle? çatlarım ben bilirsin.(!)
- Her neyse Buzlar Kraliçe'si İnanamıyorum kızım Sude ile ayrılmışlar. O sürtükte ne buluyordu ki zaten cidden anlamamıştım. Her neyse Bay çıkılmaya müsait bu akşam SIR' da sahne alacakmış. Ve bil bakalım kimle gidiyorum.
Sahi ben bu kızla neden arkadaşlık yapıyordum ki! gün boyu başımı şişirmekten ve beni sosyalleştirmekten başka derdi yok kızın. Bu işe biran önce çözüm bulmalıyım artık. Ben kendimle mutluydum. Neden insanlar başkalarının hayatlarına burunlarını sokmak zorundalar sanki. Acilen bir kahveye ihtiyacım var. Sanırım ilaçlarımı almadım başım çatlıyor ve bu kızın s..k..k sesine daha fazla katlanamıyorum.
- Kimle gidiyorsunuz İpek Hanım ben çok merak ettim de. Kimle ! söyle artık ve SUS (!)
- Seninle tabiki söz verdim bak geliyosun kıyafetleri bile ayarladım, biliyorum, tamam, teşekkür etmene gerek yok. Ben harika bir arkadaşım. Ay canım ben ya yerim ben kendimi.
- NEEE! NE DEDİN SEN! Ben.dışarı.çıkacağım.hemde o okulun sürtüklerinin gittiği bara.BEN HEMDE BEEENN ???
( ilk 3 bölümden sonra esas olaylar ve Ali ile Mavi'li bölümler başlıyor..)
