Love Can Break A Spell ( COMPLETE ✔)

Chapter 7: Afraid to lose you

[Jean's POV]

Wala akong gana nong umaga. Wala akong pakialam sa oras, wala akong pakialam kung ma late man ako.

Hindi ako sanay na hindi siya nakakausap.

Pinuntahan ko siya sa kwarto niya at binuhat ang crystal at nilagay sa bag ko.

Baka may kumuha sa kaniya pag di ko siya dinala at iniwan dito.

Hindi ko pa nga lang siya nakakausap di ko na kaya.

Ano pa kaya kung wala na talaga siya sa tabi ko?

Pinilit ko na lang na magfocus sa study kahit na parang lumilipad ang utak ko.

"Jean pakibura ng mga sinulat sa blackboard"- malanding sabi ng cheerleader namin!

Pasalamat siya president siya ng classroom at isa pa wala akong ganang makipagplastikan sa kaniya.

Balita ko sila na ni Brent, bagay nga sila.

Malalandi couple.

Mabilis na binura ko ang blackboard at bitbit ang bag na lumabas ng room.

*BOG!*

"Ows! Sorry"- si Ariana nong binangga niya ako kaya nabitawan ko ang bag ko.

Tiningnan ko siya ng masama.

"Oppss! Sabihin mo lang kung ano ang nabasag sa bag mo at papalitan ko"- maarteng sabi niya.

Nabasag???

Mabilis na binuksan ko ang bag ko.

N-no!!!

Sinuot ko ang bag ko at galit na nilapitan si Ariana.

*Pak!*

"Pagbabayaran mo tong malandi ka! Mabulok ka sana sa impyerno!"- galit kong sabi niya at sinampal siya ulit

Mabilis na tumakbo ako pauwi ng bahay at mabilis din ang pagtulo ng luha ko.

Pagdating ng bahay nilapag ko ang bag ko sa kama at binuksan.

Napahikbi na ako nong makita ko na nagkapira-piraso yung crystal.

Nilapag ko ito sa kama.

"H-hindi... Huhuhu... S-sorry M-Minwoo *sob* kung alam ko lang na mangyayari to *sob* edi hindi na sana kita sinama *sob* di ko na alam ang gagawin ko! Kasalanan ko ang lahat ng ito eh!"- humahagulhol na talaga ako sa iyak dahil di ko alam kung mabubuo pa ba siya.

" Sorry, sorry, sorry "- panay lang ang sorry ko kasabay ng pagpatak ng mga luha ko.

Napatakip ako sa mukha ko ng biglang sumilaw.

" Diba I said I hate seeing you cry?"

Ng marinig ko ang boses niya at ng naramdaman ko ang yakap niya, niyakap ko na lang siya at umiyak ng todo.

"A-akala ko di na kita makikita pa, *sob* akala ko mawawala ka na sakin. *sob* sorry talaga, hindi ako nag-iingat kaya nabasag kita"- di na ako makapagsalita ng maayos dahil sa grabeng pag-iyak.

Ngayon lang naman ako ulit umiyak ng ganito pagkatapos nong nawala yung parents ko.

" sshh... Stop crying please. Stop blaming yourself. It's not your fault. And look at me, I'm still alive and no harm done"- alalang sabi niya.

"I'm afraid to lose you"- ako.

" I'm afraid too, but the most thing that I'm afraid of is... I'm not sure if I can stay by your side forever "- malungkot niyang sabi.

"I already know that right from the start... pero... Parang hindi ko kaya? Ba't ang sakit isipin na dadating ang araw na iiwan mo pa rin ako? Hindi ba pwedeng dito ka na lang?"- pagmamakaawa ko.

"Sorry. I know that I don't belong here as long as I still have the spell. The both of us will going to suffer at ayokong idamay ka"- siya.

"Ano bang paraan para matanggal yung sumpa?"- ako.

"I don't have any idea"- siya at umalis sa yakap.

Pinunasan niya naman ang pisngi ko ng palad niya at napapikit ako nong hinalikan niya ang magkabilang mata ko.

"Stop crying Jean"- siya.

"Hindi ko iyan maipapangako. Alangan namang magpakasaya ako pag iniwan mo ko. Siyempre iiyak ako ng iiyak para hindi ka na aalis sa tabi ko kasi you hate it seeing me cry?"- ako.

"Silly"- siya.

"I will never forget you"- siya.

"I love you"- ako.

Umiwas siya ng tingin at niyakap na lang ako.

"You can't. You shouldn't love me"- siya.

"Bakit?"- ako.

" I'm not the right one for you "- siya.

"Then who? You know what Minwoo? Pagod na ako kakahintay at kakahanap sa lalaking para sa akin. Siguro magiging matandang dalaga talaga ako. Bakit di na lang nila sabihin na wala talagang taong nakatalaga sa akin. Nararamdaman ko na ikaw na talaga ang para sakin pero hindi ba talaga?"- ako.

"Don't say that Jean. Each one of us are destined to someone"- siya.

"Hindi ko lubos maisip na you are destined to someone, pero hindi sakin"- ako.

"Wrong love. Wrong situation"- mapait kong sabi at di ko namalayan na nakatulog na pala ako.

Ayoko nang magising at maramdaman ulit ang sakit.

Mas doble ang sakit na naramdaman ko ngayon kaysa nong nalaman kong may girlfriend si Brent.

Dumating na kasi ako sa punto na minahal ko na si Minwoo.

Nafi-feel ko na na malapit na siyang mawala sakin baka magulat na lang ako na hindi ko siya madatnan sa bahay at panghabang-buhay ko na siyang hindi makikita.

Dumaan ang tatlong araw na nasa tabi ko siya at sinusulit na lang namin ang mag bonding.

"I am lucky enough to meet you because you let me experienced the things na hindi ko pa na try sa tanang buhay ko. At higit sa lahat hindi ko pinagsisihan na nakilala ko ang isang tulad mo"- siya.