AYLA

1/Bölüm

Yara gözükmese de,
acısı hâlâ can yakar...

•

Omuzumdan tutarak beni kendisine çekti.Abartarak daha çok yaklaşmaya çalıştığında aniden kendimi geri çektim.Mert'in hoşnutsuz bakışlarını seziyordum.Üstelik bunu okulun ortasında yapması beni sinirlendirdi.Ona bakmadan,"Şey...işim var, görüşürüz."Dedim ve hızla uzaklaşmak istedim ama bırakmadı.

"Nereye gidiyorsun yine?"dedi Mert sinirle.

Gözlerimi kırpıştırdım.Mert'in sergilediği tavırları anlayamıyordum.Son zamanlarda sürekli sinirleniyor kızıp gidiyordu.

"Hastaneye."

Elini saçlarının arasından geçirdi.Bu hareketini biliyordum.Birazdan canımı sıkacak bir şey söyleyecekti.

"Gitmeyeceksin! Bana hiç vakit ayırmadığının farkında mısın sen? Neyim ben? Okuldan okula görüştüğün arkadaşın mı?"

Nefesimin sıklaşmasıyla montumun eteğini sıktım.Öfke gittikçe vücuduma yayılıyordu.
Yüzüme düşen saçlarımı sinirle arkaya attım.

"Annem hasta onu bırakıpta seninle ilgilenemem.Biraz anlayışlı ol!"

Sonlara doğru çıkan yüksek sesim okuldakilerin bakışlarına maruz kalmama sebep oldu.Daha fazla yanında durmak istemiyordum.Arkamı döndüm ve ilerleyeceğim sırada kolumdan tutuldum.

"Beni çıldırtma Ayla! Bıktım artık senin bu saçmasapan hallerinden.Sen bana arkanı dönüp gidemezsin!"

Kanın yüzüme boca etmesiyle bakışlarımı etrafıma diktim.Herkes bize bakıyordu.

HERKES!

Kolumu çekmeye çalıştım ama bu kolumu daha çok sıkmasına sebep oldu."Mert,"Diye tısladım dişlerimin arasından."bırak kolumu!"

"Şimdi gidersen beni unut!"

Tepki vermeden öylece yerimde durmam ve cevap vermeyişim Mert'i kızdırmış olacak ki beni kendine dönürdü.

"Yüzüme baktığın bile yok varsa yoksa başkaları.
Söylesene beni sevmiyor musun artık? Yeni birini mi buldun?"

Söylediklerine inanamıyordum.Yüzüne şaşkınlıkla bakmam bir oldu.Nasıl bana böyle bir şey söylerdi?
Gözlerimin dolmasına lanet ettim.

"Bunu bana nasıl söylersin?"Sesimin hayalkırıklığıyla çıkmasına engel olamadım.

"Ben seni tanıyamıyorum artık! Biraz kendini benim yerime koysana.Koy ve gör neler çekiyorum nasıl hissediyorum.
Ama hayır...koyamazsın ki çünkü sen Mert'sin!
Sadece kendini düşünen,bencil,ukala kendini beğenmiş züppeden başka bir şey değilsin!"

Gözleri şaşkınlıkla açıldı.Affaladığı bariz belli oluyordu.
Bunu ilk defa benden duyuyordu, çünkü Ayla susar,çünkü Ayla haklısın der,çünkü Ayla incinmez hemen affeder!

Biri omzuma elini koymasıyla gözlerimdeki yaşlara dur diyemedim.Bakışlarımı oraya diktiğimde Filiz olduğunu anladım.
Mert hâlâ söylediklerimi sindiremediği için fırsattan istifade kolumu hemen çektim ve Merti ittim.

Gözlerimdeki yaşlar oluk oluk akıyordu.
Bir şey daha iyi kavradım aslında.

İnsanlar gerçekten bencildi.