The flowers died on Monday- Verhalen Bundel🍃

'forgive me for my sins'

"Dit is nooit mijn bedoeling geweest." In pure horror keek ze naar het verminkte lijk aan zijn voeten. "ik zweer het, je kent me." Bloed druppelde van zijn handen. "toch?" Ja, ze kende hem. Heel goed zelfs. Toen ze hem had leren kennen had hij zijn eten met haar gedeeld. Schoorvoetend maar toch. Ze had van hem gehouden, hem aanbeden. Ze schudde deze herrinering van zich af, dit was hij niet meer. Hij moorde nu zonder twijfeling, iedereen die van hem hield, en zij volgt dat voelde ze. Angst bekruipt haar rug en ze grijpt naar haar mes. "Hoe weet ik dat ik niet de volgende ben?" Hij grijnst zijn tanden bloot en veegt een pluk haar voor zijn ogen vandaan. Een veeg met bloed achter latend. "Dat weet ik niet." Gromde hij toen hij, over het lijkt heen stapte. Om niet de eerste te zijn die aangevallen wordt haalde ze snel uit. Ze sloeg met de achterkant van het mes tegen zijn kaak. Toen knapte hij. Met een ruk gooide hij haar op de grond. Ze snakte naar adem toen hij bovenop haar klapte. Pint haar ene arm boven haar hoofd en uit haar andere hand pakte hij haar mes weg. Hij trok langzaam een lijn van haar neus naar haar kin. "Weet je, ik voel me gekwetst dat je dat deed." Tranen stroomde over haar wangen. "Alsjeblieft, het spijt me...ik...ik." Hij legde hem mes plat op haar lippen. "Sshht, laat maar ik weet al hoe het zit" Met een snelle beweging drukte hij het mes onder haar ribbenkast. Ze snakte weer naar adem en kermde van schrik. Hij begon te lachen. "Zo snel ben je vergeten wie ik ben." Hij opende zijn hand. Angstig keek ze. En schrok weer. Hij had het mes omgedraaid, het snijvlak lag langs zijn arm. Hij had alleen het handvat tegen haar buik gedrukt. "Zo snel ben je vergeten wat ik voor je betekende."