SONSUZ BOŞLUK

| 6.BÖLÜM-İntikam |

 
  Gözlerimiz kesiştiğinde şimşek çakmış gibi oldum. Neye uğradığımı şaşırmış bir vaziyette karanlıkta parlayan gözlere baktım kaldım.
Allah kahretmesin..
Fısıltı halinde konuşmaya başladım. Sesimde biraz yüksek çıkmıştı "Yusuf iyi misin sen biraz! ödümü kopardın bi an yutkunamadım,ölüyordum."

Karşımdaki hödük hâlâ kolumu tutuyordu. Eline bakınca yavaşça ellerini çekti ve gülümsedi. Ya da bana öyle geldi. Galiba karanlıkta serap görüyordum.Yusuf etrafa baktıktan sonra gözlerini kısıp ciddi bir tavırla bana baktı
"Hadi Derin uzaklaşalım buradan.Afedersin biraz korkuttum ama arabaya kadar gitmem gerekiyordu."

O bunları söylerken yürümeye başlamıştık.Gerçekten daha korkunun şokunu üzerimden atamamıştım.O arabadaki korkunç adamdan sonra kolumu tutan Yusufcuk beni birazcık korkuttuğunu söylüyordu.Allah'dan orada altıma yapmamıştım.

Yolu yarılayana kadar ikimizde de sessizlik hakimdi.Bu oğlan arabasına binip gitmeyecek miydi acaba!! Ona doğru döndüm "Hey! senin araban nerede?" diye sordum usulca.
O da bu soruyu sevmiş gibi bana baktu.Yüzünde biraz tedirgin bir ifade vardı.
"Cafenin önünde" diye yalın ve rahat bir tavırla cevap verdi.
Ben ciddiliğimi takınaraktan "Ee niye benimle geliyorsun?" diye sordum
"Seninle gelmiyorum sadece sana eşlik ediyorum evine kadar." Allah Allah..
"Çok düşüncelisiniz beyefendi ama hemen şuracıkta benim evim"dedim karşıdaki kremli beyazlı evi göstererekten.
Deli oğlan ilk önce eve baktı sonra benim yüzüme baktı.
Elini başıma götürdü.İleri geri hareket ettirdikten sonra gülümsedi. "Tamam o zaman görevim tamamlandı.Çünkü bu saatte geceleyin bir kızı eve tek başına yollamak da benim vicdanıma rahatsızlık verirdi."
Kaşlarını yukarı kaldırır gibi yaptı.
-Allahım yaa bu oğlanı kim kaptıysa iyi kapmış..-
Konuşmasına devam ederekten; "Şimdi sen şu evinin şirin kapısından giriyorsun,kapıyı kapatıyorsun ben de büyük bir gönül rahatlığıyla evimde rahat bir uyku çekeceğim." dedi ve bana göz kırptı. O anda yüzündeki tatlılığın edasıyla gülümsemeden edemedim. Tabi birazda şaşırmıştım.O da bunun farkındaydı.
"Oo centilmen beyimize bak seen..Sudan kurtarmalar,
karşıma çıkmalar,kahveler mahveler.. Bir de eve kadar eşlik etmeler.Tamam anladık çok iyisin ama yine de düşünmüyor değilim. Acaba seni tanıyordum da kafamı çarpınca dengemi falan mı kaybettim?! "Biraz duraksayıp baktım gözlerine "Ha yani öyle birşey varsa söyle de ben de hazırlığımı yapayım.Sonra  böyle ani hareketler vermeyeyim.."
Sonra da dediklerimden pişman olmuştum.
Ne var yani çocuk sana yardım ediyor olamaz mı?.. Ne gibi bir çıkar arıyorsam.

Bir süre gözlerime baktı uzun uzun.. Ve tabiki yolun ortasındaydık,evimin 5 adım ilerisinde..
Öyle derin bakıyordu ki gözlerime sanki gözlerinde birşeyler vardı anlatmak istediği.Adeta gözleriyle konuşuyor gibiydi.

Arkamda duran evime bakıp süzdükten sonra bana kaydırdı gözlerini "Keşke işin içinde menfeat olsaydı Derin,keşke seni daha önceden tanıyor olsaydım" dedi ve içten bir soluk alıp verdi.
"Bazen hayattan sıkıldığında  rastlantılar da seni cazipleştirebiliyor.."
Bu dediği cümleyi kavramaya çalışırken sadece ifadesiz bir şekilde ona bakıyordum ve evet öyle dercesine sessizce dudaklarımı bastırıp kaşlarımla beraber yukarı kaldırdım.'Evet belki de onunla iyi bir arkadaş olabiriz.
Oof kızım Derin iyice saçmalığa bağladın.Sen bu oğlanı ne zamandır tanıyorsun da hemen iyi arkadaş grubuna sokuyorsun' neyse ne.

Yusuf benim düşüncelerimi bozan bir ses tonuyla "Sen tatlı birine benziyorsun,seninle çok iyi bir benzerlik kurabiliriz.
Şimdilik gecenin sonuna geldik
- tek elini havaya kaldırıp-
hadi sana iyi geceler,dikkat et kendine."
Hiçbir şeye anlam veremedim 'Ne benzerliği?' diye bir soru da soramadım "Tamam o zaman" dedim keskin bir ses tonuyla.
"Sana da iyi geceler teşekkürler herşey için.-elimi kaldırıp- "görüşürüüz."dedim. O da başıyla beni onayladıktan sonra arkamı dönüp  zihnimdeki düşüncelerimle birlikte evimin yolunu tuttum.