SONSUZ BOŞLUK

| 1.BÖLÜM-Sızı |

Multimedya:
Yusuf Kayaoğlu
Derin Demirhan

Değerli okurlarım;
Ben buraya iki karakter koydum. Aslında insan okurken kendine göre canlandırdığı karakterleri oluyor açıkçası. Benim de yazarken aklımda canlandırdığım karakterler tamamen farklı ama ben yine de koymak istedim.İstediğiniz gibi okuyabilirsiniz,
Keyifli okumalar..

Yusuf°

Bugün hava ne kadar da güzeldi. Sanki güneşle anlaşmışta gelmiş gibiydim. Bu deniz hep benim huzurum olmuştur.Kaçıp sığınacağım,
yorulduğumda, bunaldığımda dinleneceğim bir yer olmuştur hep.

Sakin ve ağır adımlarla kayalıklara doğru yaklaştım.Denizin maviliği kadar güzel bir yer mi vardı? Hele o sesi.. Sanki kumla,martılarla kendini tamamlıyordu.

Kendimi alamadığım bir huzura dalmışken kayalıkların biraz daha ilerisindeki o garip sesle irkildim! Herhalde denizden denizanası falan çıkmıştı.O da neydi!! Ayağa kalktım aniden ve sesin geldiği yere doğru yürümeye başladım.Oraya vardığımda denizin üzerinde kabarcıklar gördüm.
Neler oluyordu bir anlam veremedim.
denizde kırmızı lekeler vardı.Aman Allah'ım!!.. biri mi atlamıştı?
Onu bilmiyorum ama şimdi içimdeki vicdan bana centilmen olmamı söylüyordu.

Koşarak suya atladım.Denizin dibine doğru batmakta olan bir kız gördüm yüzerek yanına vardım hızla kavradım belinden ve suyun yüzeyine çıkardım karaya doğru yüzüp kumun üstüne yatırdım.Bembeyaz teniyle o kadar güzel görünüyordu ki.. Bi an onu denizden çıkardığımı unutacaktım. Yavaşca elimi kaldırdığımda kırmızı bir kan lekesi bulaşmıştı elime.Kızın vücudunda yara falan da yoktu.Şöyle bir yoklayınca başının arka tarafının yara alıp kanadığını gördüm.Bunu görünce üstümdeki gömlekten bir parça yırtıp,kanın çıkmasını engellemek için başına sardım.

Ben şimdiye kadar hiçbir kızı kendi isteğimle öpmemiştim ama bu kızın kurtuluşu için öpmem gerekiyordu.Yani filmlerde öyle oluyordu.Ama bunun ismi sûni teneffüs.. Evet evet öpmüş olmayacağım sadece onu kurtarmak için cesur olacağım.
Ee tabi olum o kadar suya atladım,kurtardın denizanasını.
Şimdi de öpmen lazım.. Ve o an gerçekleşti.Bir süre kafamı kaldırdım heykel gibi kıza baktım. Aynı olayı bidaha tekrarladım kafamı tam kaldırmadan kız gözlerini açtı,titriyordu.İçimdeki sıcaklık onu ısıtabilir düşüncesiyle ona sarıldım.
Belinden tutup yavaşça doğrultum. Kız bana o delici koyu yeşil gözlerini aralayarak baktı.Bir süre bakıştık.
"İyi misin?" diye sordum.Ve tekrar gözlerini kapadı.Onu hemen kucaklayıp arabama bindirdim ve son süratle hastahaneye götürdüm..

Derin°
Gözlerimi açtığımda heryerin bembeyaz olduğunu fark ettim.Evet galiba öldüm ve cennette annemi arayacaktım.Evet ilk işim buydu.Ama burası ilaç kokuyordu.Nasıl olur cennet ilaç mı kokar?!
Biraz daha aklım yerine geldikten sonra buranın hastahane odası olduğunu fark ettim.Nasıl olur yaaa! İnsan kendini kayalıklardan, bilmem kaç kat derinliklerdeki denize atınca hastahanede mi buluyor.Tam kalkacağım zaman başımdaki acı
'kalkma yat' dercesine bağırdı. Tamam tamam kızma yatıyorum.Kendi kendime ne olduğuna anlam vermeye çalışırken içeriye doktor girdi.
'Geçmiş olsun kızım nasılsın?'diye sordu gülümseyerek.Buraya nasıl geldigime anlam veremiyordum.
Konuşmaya çalışarak
'Ben buraya nasıl geldim, kim getirdi?' dedim.O da ' Seni buraya bir tane delikanlı getirdi.Kayalıklardan ayağın kayıp düşmüşsün.Düşerken de başını taşa çarpmışsın.O da gömleğini yırtıp daha fazla kanın akmaması için başını sarmış sağolsun,iyi ki seni orada görmüş ve şimdi yaşıyorsun.Kanayan yarana 5 dikiş attık ama şimdi daha sağlıklı görünüyorsun.' dedi.Ben hala bir anlam veremiyordum.Beni buraya neden getirdi ki.Hem ben kendi isteğimle atmıştım kendimi denize.Kaymamıştım yani. Tam söyleyecekken doktor ' Yorma kendini.Birazdan yemeğin gelecek.Yemeğini ye.Güzelce ilaçlarını da al.' dedi.Tam çıkıp gideceği zaman başını çevirerek ' Haaa bu arada senin kimliğini bulamadık.Bize ailenin numarasını verirsen onlara haber verebiliriz.' dedi.Doktorun son söylediği AİLE kelimesi gözlerimin dolmasına kulaklarımın çınlamasına birde en son evden koşar adımlarla çıktığım sahneyi düşünmeme sebep oldu.Bu olaylar hangi ara bu kadar gelişmişti de ben buraya sağlam bir şekilde gelmiştim.
O oğlan mı beni kurtarmıştı.Kesinlikle onu bulmalıydım.Kendi kendime konuşurken doktorun bana garip garip el salladığını gördüm."Benim ailem yok!" dedim en sert ifadeyle.Doktor da"Peki yakının var mı?"deyince
"O delikanlı benim yakınım.Acaba onu yanıma çağırır mısınız?" dedim.Doktor pek irdelemedi.Ama onun beni bırakıp gittiğini söyledi.Acaba nereye gitmişti.Neden beni kurtarıp kaçmıştı.Niye bu kadar düşünüyorsam.Yani ne yapsın bi de beni merak mı etsindi.. Neyse "ben bir kardeşimi arayabilir miyim?" Dedim.Doktor telefonunu çıkarıp numarayı söylememi istedi.Ben söyledim sonra yazıp bana verdi.
Acaba benim küçüğüm ne yapıyordu..