Sen Yanımdayken

Mutsuzluğa Yemin Ettim

İçimden her dökülen kandamlası gibi yavaş yavaş sözcükler öldürüyor sanki beni

Tükeniyorum her cümlemde sensiz geçen her an gibi ölüyorum yokluğuna

Sanki yutkunduğum nefes bile bana seni hatırlatıyor

"Her an gibi "

Bazen oturup düşünüyorum da ben senden önce mutlu biriydim en azından şimdiki halimden biraz daha mutluydum.

Senden önce yazarken kafiyelere bakardım şimdi ise yazarken bir sigaramın dumanına bir de senin yokluğunda hissettiklerime bakıyorum

Sen gittikten sonra benim mutlu günüm olmadı seni bilmem senin gidişinin bugün 352'nci günü ama

Ben sen gittin gideli mutsuzluğa yemin ettim sanki

Müzik dinlesem sen

Sokaklarda gezsem Sen

Yâda en kötüsü yolda geçerken bizim gibi sevgililer görmek fark ettin mi?

Bilmiyorum ama ben hala biz diyorum çünkü ben mutsuzluğa yemin etmiş bir adamım ama

sensizliğe değil...

"Mutsuzluğa yemin ediyorum,

Mutlu olabilmek için

Yeter ki o gözler bana baksın !

Tekrardan..."