Hallo! Leuk dat je dit leest!
Ik maak soms dingen mee.
Soms zijn die dingen wel heel pittig humoristisch of leuk of grappig of wat dan ook.
Die zet ik in dit boek.
Het is eigenlijk humor én willekeurig, maar 2 genres staat Wattpad niet toe.
Ik...
Ja mooie titel. Ik ben ZWAAR BOOS op Jip op dit moment. Jip is mijn hond btw. Want toen ik net thuis kwam, zag ik deze hond:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Met deze aansteker liggen:
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ja. Een aansteker dus. En al is het misschien niet gebeurt, ben ik nog wel vet boos op Jip. Want als ze het knopje wél had gevonden, had mijn hond de fik gestaan, had mijn huis in de fik gestaan, en misschien ook het huis van de buren in de fik gestaan. Dus. Ik was pittig boos. Ook al stond ze met een zwaar spastische, kwispelende staart en lieve kraaloogjes naar me te kijken, Was ik alsnog pittig boos. Ze had wel dood kunnen zijn. Echt waar. Dood.
Als ik tegen Jip praat, begrijpt ze soort van wat ik zeg. Dat klinkt misschien dom, maar als ik boos praat, heeft ze heus wel door dat ik boos ben. En in dit geval was ik boos. Heel boos. Op haar. En dat wist ze. Want wat ik zei was: "Kijk, Jip, ik weet niet HOE er vuur uit dit ding komt, maar ik weet wel dat ALS het eruit komt, jouw neus in de fik gaat. En dat doet best wel Auw kan ik je vertellen. Dus zorg maar gewoon dat dat vuur in dit ding blijft, en er niet uit komt! Zorg maar gewoon dat je nóóit meer aan dit stomme ding komt!" En oké, misschien lijkt het niet heel boos als je dit zo leest, maar ik klonk in ieder geval HEEL boos. Echt heel boos. En ik ben nooit boos op Jip. Maar nu wel. En niet zo'n beetje ook.
Dus Jip snapt wel dat ik boos was.
Nog steeds trouwens. Jip snapt nog steeds dat ik boos was. Jip snapt nog steeds dat ik boos ben. Want ik bén boos. Ik ben haar lieve kraal oogjes zwaar aan het negeren. En als je die oogjes negeert, moet er wel iet heeel mis zijn.
Naast dat ik boos was op Jip, was ik ook boos geworden op Noud, mijn broer. Als hij Jip gewoon in de gang had gedaan toen hij naar boven ging, had dit allemaal helemaal niet kunnen gebeuren. Maar ja, hij liet Jip in de woonkamer. En toen ging hij naar boven. En toen zag Jip een aansteker. En toen stond ze opeens bijna in de fik. Goed verhaal.
Volgends mij snapte Noud trouwens niet echt dat ik echt boos was, aangezien het enige wat hij zei was: "ja, volgende keer zal ik Jip in de gang doen." En toen ging hij zitten en weer mooi zijn stomme schietspelletjes spelen. Ja hoor, dat kwam echt binnen. Not.
En nu zit Jip mij de hele tijd aan te kijken met een sorry-blik. Omdat ik zo boos op d'r was. Waar ik een top reden voor had natuurlijk. Ze was namelijk bijna dood. Bijna dood. Als ze dat stomme knopje had gevonden, had ze dood kunnen zijn. Mors dood en meteen gecremeerd. Geweldig.
Soms haat ik mijn leven echt.
Soms haat ik mijn hond echt.
Soms haat ik random aanstekers die random in huis liggen echt.
Dit is zo'n moment.
Als Jip dood was geweest was ik gewoon spontaan depressief geworden. Echt waar. Ik weet dat je niet mag spotten met depressie, maar als Jip dood was geweest was ik echt depressief geworden. Er komt nog een moment in mijn leven dat ik echt depressief wordt. Al is dat misschien niet vandaag. Of Jip leeft voor altijd. Maar dat denk ik niet.
Geweldig deel dit. Echt geweldig.
Ik ga denk ik dalijk die aansteker in de fik zetten met zichzelf. Omdat Jip zichzelf bijna in de fik zette. Met die rot aansteker.
Mijn leven was bijna geruïneerd geweest. Alleen maar omdat er een hond op een aansteker kauwde.
Ik koop dalijk denk ik spontaan alle hondenbotjes van alle dierenwinkels in Nederland op. Gewoon omdat mijn hond dan nooit meer op aanstekers hoeft te kauwen.
