My Dreams Composer

Chapter 6

"This world gives us a thousand pain to cry and a hundred reasons to overcome pain."
By-Anonymous.

Lymira POV

Halos mawala ako sa tamang pagiisip matapos naming magusap ni Atty. Victoria, ngayon ko lang nalaman na is a sya sa pinagkakatiwalaan naming family Attorney.

After that conversation hindi ko na naisip pa na bumalik sa school I sat under this tree habang tinitingnan ang malawak na kalangitan parang gusto Kong maiyak at maglabas ng sama ng loob for all the hardtimes why is it have to be this hard and painful.

*flashback

Nakatingin ako kay Atty. Victoria habang inaabangan ang sasabihin nya nandito ako ngayon sa office nya.

"Your mom and dad left this to me in my possession to give this to you." Sabi nya na iniabot sa akin ang isang sulat at ibat ibang files ng mga document properties and businesses.

"Bakit po saakin?" I asked dahil ang alam ko last will and testament ang ibinibigay sa akin eh buhay pa ang pamilya ko.

"Your mom and dad kasama sila sa plane crash na nangyari at-at hindi pa nakikita ang katawan nila. Pupunta sana silang ibang bansa para magrefund ang kaso-" hindi na naituloy nya na naituloy pa ang iba na malamang ay alam ko na ibig sabihin.

"A-ang kuya ko kamusta sya" halos hindi ko na marinig ang sarili Kong Bose's.

"He's in a comma right now." Dagdag nya na kahit papaano at nagpagaan ng loob ko.

Ang mga luha at hinanakit na ilang araw ko itinatago ay lumabas.
Wala akong magawa kundi ang umiyak ng umiyak.

"Shhh, don't worry you'll be alright, everything will be alright."

Flashback Ends*

"What are you doing here?" Tanong sa akin ng lalaking hindi ko namanlayan kung saan nanggaling

"Ikaw anong ginagawa mo dito?"
Balik na tanong ko sa kanya, imbes na sumagot sya ay umupo lang sa likod ng punong kinalalagyan ko.

" I came here first five minutes ago before you came." He said as if he's just saying nothing.

"So kanina ka pa nga." Tanong ko sa kanya.

"Go on and continue crying I wont mind." He said that made my heart leap a bit. Kung ganun nakita nya ang pagiyak ko kanina pa dito.

Hindi na ako sumagot at umiyak na lang katulad ng sinabi nya.

Third Person's POV

Lumipas ang ilan pang minuto at walang ibang ginawa ang dalaga kundi humikbi at umiyak, na sya namang naririnig ng binata sa likod nya.

The sky is gloomy as if its going to rain... Lumipas ang ilang minuto at kagaya nga ng inaasahan ay umulan ng malakas.

Tila walang balak umalis ang babae sa kinauupuan nya kung hindi lang sya kinarga ng binata at tumakbo papunta sa pinakamalapit na kubo.

Nagulat man ang babae ay parang wala syang lakas magsalita at magpakita ng nararamdaman nya, sa palagay nya ay namamanhid na sya.

"Are you okay." Tanong ng lalaking hindi nya namalayan na nakayakap na pala sa kanya.

"I think I'm already dead." Sagot ng babaeng halos hindi na maalis sa pagkatulala, marahil ay sobrang hirap ng pinagdadanan nito kaya minabuti na lang ng lalaking yakapin ito ng mahigpit.

~*~*~*~

Vote and comment is highly recommended .
Thank you

Other story's.
Divergent path by Escelieph
Kill code by me You can check it in my account .

Please support and thankyou sorry for the typos and grammatical errors hope you understand.