My Life Sucks

Chapter 5

Orange

"Hey, you there behind the bush."

Ay puta.

Nanigas ako mula sa aking pagkaluhod sa lupa.

May nagtatago~ hindi ko sasabihin~

"I know you're there hiding for the last five minutes now, Ms. Wren," buking niya sa akin.

Baka akalain pa nito na obsessed stalker niya ako! Kadiri.

Kinalibutan ako.

"What are you waiting for?"

Nagsisisi na ako jusme.

Nagpasya na akong tumayo ng malunok ko na ang natitira kong pride.

Parang tanga kasi nakaharap pala siya sa aking direksiyon.

Pero hindi naman talaga ako halata ah.

I folded my arms under my chest at itinaas ko ang aking kilay.

Maari nga na loner ako pero kaya kong magtaray-tarayan 'no. Hehe.

"Were you following me, Mr. Yuan?" Nagtatakang tanong ko sa kanya. Hinding-hindi pa ako napapalya sa mga ganitong gawain ko eh. Ano siya? May bolang kristal?

Humahalakhak ito at kitang-kita ko ang perpektong mapuputing ipin nito.

"I'm supposed to ask you that, Ms. Wren." He smirked.

Sigh.

Bahala na si Batman.

Itinaas ko ang aking mga kamay na senyas ng pagtanggap ko ng aking kabiguan.

"Maybe I did follow you but, I wasn't stalking you, Mr. Yuan," defensive kong sagot at umiwas ako ng tingin.

Nagkibit-balikat ito.

"Never said that you were stalking me, Ms. Wren." He was now grinning from ear to ear.

God, what to do in situations like this?

Lumapit ako sa kanya. Napagdisisyonan ko na aminin ang aking balak.

I lift my chin to have proper eye contact with him.

Punyeta.

Hayan nanaman iyang mga misteryosong mga mata niya. Kung makatitig eh parang nirereyp na ako. Joke.

KRU, KRU, KRU.

Hindi ako makapagsalita.

Syete. Ba't ba ako kinikilig sa maling oras? Sob.

"Care to explain?" Nagsalubong ang kanyang kilay.

Mauubusan ako ng English sa lagay nato. Pakyu.

Tumalikod ako. Huminga ako ng malalim at ipinikit ang aking mga mata tapos ay humarap na ulit ako sa kaya. Mahangin nga dito pero pinagpapawisan ako.

Bigla nawalan ng ekspresyon ang mukha niya.

"Actually, I was about to plot my sceme until you found me," I confessed bluntly.