OYUNCAK ZAFERLER

4.BÖLÜM

Hayat garipti.Çok garipti.Dün geceye kadar tanımadığım birisi şuan her zaman nefret ettiğim ve edeceğim hastane kokusu ciğerlerime dolup ben de kusma isteği uyandırırken yanımda durup elimi tutuyordu.

Yanlış.

Ben onun elini tutuyordum.

~~~

Gözlerimi açtığımda bir arabanın içinde başımın Kuzeyi'in dizlerinde olduğunu anlamam biraz zaman almıştı.Sol omzumdan elime doğru akan kana baktıktan sonra olaylar bir bir beynime üşüşmüş ve korku kalbime kor gibi düşmüştü.Sol kolumdan destek alıp doğrulduğumda acının meydana getirdiğini inlememi zorlukla yutmuş ve saatin kaç olduğunu sormuştum.

Salih Abi dönmeden evde olmalıydım!

''Az önce bir çatışmanın ortasında kaldın,vuruldun şu an yaralısın ama saatin kaç olduğunu soruyorsun?''Gözlerini devirdi  ve bir tespiti teyit ediyormuşçasına başını salladı.''Gerçekten gerizekalısın''İkinci kez gerizekalı demesinin hesabını sormaya hazırlanırken araba çoktan durmuş ve Kuzey inmişti bile.Şoför benim tarafımda ki kapıyı açana kadar hareket dahi etmedim.Niye duruyorduk ki?Salih Abi dönmeden evde olmalıydım.

~~~

Ve şu an özel bir klinikte Kuzey'in üzerime atlamasıyla sadece kolumu sıyırıp geçen kurşunun açtığı yaraya dikiş atılıyordu.Tabiki de kimseye bir şey söylemeden eve gitmeme izin vermemişti.Gözlerimin önünde Salih Abiyi arayıp her şeyi anlatıp buraya çağırmıştı.Pis domuz.

Doktor ''Geçmiş olsun''deyip eldivenlerini çıkarıp çalan kapıya bakmaya gittiğinde Kuzey'in elini bıraktım.Kapının alacaklı çalınmasına bakarsak gelen kesinlikle Salih Abiydi.Daha dün gece yaptığım şey için beni affetmemişken bir de evden kaçmam..

''Benan!'' Abim hızla yanıma gelip sıkıca bana sarılırken şaşkınlıktan kelimenin tam anlamıyla mal gibi kalmıştım.Abim..Abim gelmişti.

''Abi''dedim yutkunurken.Konuşamıyordum.Alnıma bir öpücük kondurup 

''İyi misin?''diye sordu endişeyle saçlarımı toplarken.Saçlarımda ki elini tutup gözlerini içine baktım.

''Geldin''dedim.Çektiğim acı,işiteceğim azarlar hatta gelecek yasakların hiç biri şu an umrumda değildi.Abim geldi ya,yanımda ya başka hiç bir şey beni bu kadar mutlu edemezdi.

''Geldim''dedi oda hafifçe gülümserken.Başımı usulca göğüsüne dayayıp sağ kolumu beline sardım.

Özlemiştim.Çok özlemiştim.Ne olursa olsun ne kadar kırgın olursam olayım o benim abimdi.Güven kaynağımdı.Bir abim olduğu için kendimi her zaman şanslı hissetmiştim.Küçükken okulda hava atardım.Bana yanlış harekette bulunan erkekleri abim sizi dövecek diyerek tehtid ederdim.Ertesi gün bir bahane bulur abimi okula getirtir ve çocukların görmesini sağlardım.

Klinikten abime sarılmış bir şekilde çıkarken Kuzey'de bir kaç adım arkamızdan geliyordu.Salih Abi doktorla konuşmak için içeride kalmıştı.Olayın polise yansımasını istemiyorlardı.

''Babam duymasın''dedim başımı göğsünden  kaldırıken arabanın yanına gelmiştik.Serin hava tüylerimi ayaklandırırken bana iyi geldiği için arabaya binmiyordum.

''Neden!?Yaptığı,bulaştığı işlerin bize zarar verdiğini görsün!Anlasın!''

''Afedersiniz efendim ama bu biraz Benan Hanım'ın suçu.Korumaları atlatıp evden tek başına çıkmamalıydı''Abim sinirli gözlerini Kuzey' dikerken bende şaşkınlıkla ona bakıyordum.Abim baştan aşağı Kuzey'i süzdükten sonra bakışlarını tekrar yüzüne yerleştirdi.