Sinir Bozucu Çocuk//Jeon Jungkook

-24-

Şarki ile birlikte okumanızı tavsiye ederim...♡

Arkasını dönüp gidecekken kolundan tuttum...

Gözlerim dolmuştu...

Lanet hamilelik!!

"J-Jungkook..."

Durdu ve beni dinlemeye başladı...

"Lü-fen...Lütfen onu benden ayırma-
O benim Herşeyim....B-Ben senin yerini onunla doldurdum!
Eğer-eğer o da giderse b-ben kendimi daha f-fazla tutamam...
Yaşayacak b-bir nedenim k-kalmaz lüt-fen Yapma Bunu!..."

Boş boş durdu ardından kolunu sertce çekerek gitti...

Ağlıyordum...

Deli gibi...

Peki şimdi ne olacaktı...

Beni kendinden ayırdığı yetmezmiş gibi bebeğimide benden ayıracaktı...

3 GÜN SONRA

3 gündür bu odadaydım...

Bunalmıştım artık...

Ve doğru dürüst yemek bile yememiştim...

Bana kalsa hep yemek yemezdim ama hamileydim...

Ve yemek yerken kendimi Jungkook'a karşı mahcup hissediyordum yani sonuçta off her neyse...

Canım çok sıkılmıştı...

Odanın içinde biraz dolandım...

Sonrada yüzünü yıkamak için lavaboya yöneldim...

Ama o sırada birden başım döndü...

Biraz sersemledim ve önümdeki vazoya çarptım...

Vazonun yere düşmesi ile korktum...

Duvara yaslandim ve kendimi sakinleştirmeye çalıştım...

Hızlı hızlı nefes alıp veriyordum...

Sanırım tansiyonum yükselmişti...

O sırada kapıdan içeri Jungkook koşarak girdi...

Gözlerimi kapatmamak için zor tutuyordum...

"Min Ra!!! Min Ra!! İyimisin?! Min Ra!!"

Derin nefesler alıp veriyordum...

"İyi-yim"

"Noldu Sana Birden Böyle?!"

"Boşver Umrunda mı Sanki?! Bebek iyi merak etme!"

Hiç birşey demedi ve vazo kırıklarını toplamaya başladı...

O kırık cam parçalarını toplarken ben büyülenmişçesine ona bakıyordum...

Çok profesyoneldi..

Her konuda beni büyülüyordu...

"Beni hiç mi sevmedin Jeon Jungkook"

Duraksadı...

Bir kaç soluktan sonra devam ettim...

"Beni hep çıkarın uğruna mi kullandın? Lise zamanlarında bile mi? Beni öylece orada yanlız bıraktın! Tıpkı şimdi olduğu gibi"

"KAPA O LANET ÇENENİ LEE MIN RA"

"Peki..
Ama dikkat et-
Bu sesimi son duyuşun olmasın!"

"Ne demek istiyorsun sen? Beni tehtit mi ediyorsun?"

"Hayır o benim ne haddime ben sadece bir uyarıda bulundum...
Ona iyi bak.."

Ikimizde karnıma bakmıştık...

Sonrada birbirimizin gözüne...

Bebeğimin doğmasını istemiyordum...

Çünkü hem ondan hemde Jungkook'dan ayrı kalacaktım ve buna dayanamayacağımı biliyordum...

Insanın canını en çok yakan şey sevdiklerinden ayrı kalmaktır...

Ben Jungkook'u tanıdığımdan beri bu hissi tattım...

Hâlâ nasıl ona aşık olabildim aklım almıyor...

Ama aslında pek pişman olduğum söylenemez...

Eğer bu olanlar olmasaydı belkide şuan bebeğim karnımda olmayacaktı...

Kötüydü evet acı çekmiştim..

Ama en azından bana dayanacak güç veren bir şey vardı...

Ve eğer onuda elimden alırlarsa nefesim kesilecek ve ölecektim...

Çünkü o benim hayata daim alabildiğim tek nefes kaynağımdı...

Jungkook birden toparlandı ve dışarı çıktı...

Arkasından bakıyordum ve dış kapı sesi geldi...

Odanın kapısını kitlememişti unutmuşmuydu yoksa...

Her neyse bu benim işime gelir...

Hemen toparlandim ve koşarak evi terk ettim...

Eğer burada duracak olursam onu benden alacaktı...

Koştum koştum çaresizce sadece adım atıyordum...

Belki bir çıkış yolu?
Belki bir kurtuluş?
Ve umudum...

Hepsi hala vardı bende...

Sonsuza kadarda olacaktı...

Eğer birşeyleri denemezsen asla başaramazsın...

Bu benim hayat felsefem...

Ve şimdi deniyordum...

Yeni bir hayat.
Yeniden.
Ve tekrar tekrar.
Asla pes etmiyecektim.

Vote Ve Yorum Yapmayı Unutmasanız Sevinirim♡🤗🤗

+18 Vote