Sinir Bozucu Çocuk//Jeon Jungkook

-34-

~4 YIL SONRA~

Jeongsan ve Jungkook ile evin içinde futbol oynuyorduk,
Normal bir kadın olsa buna asla izin vermezdi ama sorun şu ki ben normal değildim.

Küçüklüğümden beri düşünürdüm bunu oğlum ve sevdiğim adam ile evin içinde futbol oynama hayalleri kurardım,
Ve şimdi neden yapmıyayım ki?

Şuana kadar hiçbir şey kırıp dökülmemişti.
Her ne kadar ben istesemde bir kadın olarak 2'sinide yavaş vurmaları için uyarmıştım sonunda toplama işi bana kalacaktı çünkü...

Jungkook Jeongsan'ı kucağına almış bana çalım atıyorlardı,
Aniden başımın dönmesi ile tutuna bileceğim bir şeye dayandım.

Jeongsan ve Jungkook'un şaşkın bakışları karşısında ne diyeceğimi düşünüyordum...

"Aaa şey......Önemli birşey yok bir kaç gündür oluyor"

Jungkook Jeongsan'ı kucağından indirip endişe ile konuştu.

"Ne?! Neden bundan benim şimdi haberin oluyor"

"Yorgunluktandır Jungkook"

"O zaman dinlen Min Ra"

"Şuan iyiyim"

"O yüzden mi başın döndüyor"

"Jungkook gerçekten abartılacak bir şey yok!"

"SAĞLIĞINA HİÇ DİKKAT ETMİYORSUN MİN RA!! Sana her işi yapmanı söylüyorum ama sen ısrar ile beni dinlemiyorsun!"

"Biraz sesiz olabilirmisin Jeongsan burda"

Dişlerini sıktı ve ofladı.

"BEN SENİN KOCANIM MİN RA BAZI ŞEYLER İÇİN BENDEN IZIN ALMAN GEREKİRDİ"

"Neden bahsediyorsun Sen?"

"ÇALIŞMAYA BAŞLADIĞINI BİLİYORUM MİN RA!!"

"Jungkook ben-"

"Açıklama yapma eğer beni kocan olarak görseydin arkamdan iş çevirmezdin!!

Ardından kapıya doğru yöneldi ceketini ve arabasının anahtarını alıp çıktı...

Jeongsan da korkup ağlamaya başlamıştı.

Arkasından gitmeye çalışırken yüzüne çarpan kapı ile duraksadım.

Her kavga etmemizde evi terk edip gidiyordu.

Oğlumla beni bir başıma bırakıyordu.

Her seferinde düşünüyordum...

"Ya bidaha gelmezse"

Tutamıyordum artık kendimi olduğum yere çöküp ağlamaya başladım.