SORRY NOT SORRY/MENDES #Wattys2018

Bölüm 10

Belinda Kristen Grey

Ders biyoloji idi bende kitaplarımı almak için dolabıma ilerledim.

Kitapları aldıktan sonra dolabı kapatmak için kapağı ittim...

Kapağın arkasından bir Mendes'in çıkması ile ufak bir kalp krizi geçirdim.

Her ne kadar belli etmemeye çalışsam da ani refleksle geri gittim.

"Konuşmamız gerek" dedi beni kolumdan tutarak sürüklerken.

"Seninle konuşacağımız bir şey yok! Bırak kolumu" dedim bağırarak.

Ama o Shawn Mendes idi onun işi emir almak değil insanların duygularını düşünmeden kendi isteğini yapmaktı...

Beni okulun en kuytu köşesi olan Shawn'ı kilitlediğim yere getirdi, ve kapıyı kilitleyip anahtarı camdan aşağı attı.

"NE YAPIYORSUN MANYAK MISIN SEN?" dedim gözlerimi fal taşı gibi açarak.

"EVET MANYAĞIM!" dedi sinirle.

Eline benzin bidonunu alıp etrafa döktüğünde ne yapmak istediğini anlamıştım...

"HAYIR SHAWN DUR! YAPMA NOLUR"

"ÖLMEK İSTİYORDUN YA HANİ? BAK BENDE AYNI DÜŞÜNCEDEYİM İKİMİZ ÖLELİM BURADA!" dedi elindeki çakmağı göstererek.

"Shawn bak nolur mantıklı düşünemiyorsun bir sakin ol" dedim ağlayarak.

"SANA ZARAR VERDİM KRİSTEN! SEN BUNU BİLE BİLE HÂLÂ YAŞAMAMI İSTEMİYORSUN HERHALDE!" dedi bağırarak.

Gözleri dolmuştu ağlamamak için kendini sıkıyordu.

"İŞTE SEN BÖYLE BENCİLSİN MENDES! SIRF KENDİ İSTEDİĞİN ŞEYDEN DOLAYI BU OKULDAKİ BÜTÜN ÖĞRENCİLERİN HAYATINI TEHLİKEYE ATACAĞINI DÜŞÜNEMEYECEK KADAR BENCİLSİN!" Dedim sinirle.

Elindeki çakmağı yere attığında etrafı alevler kaplamaya başladı, bende çıkmak için kapıları yumrukluyordum.

"KİMSE VARMI YANGIN VAR! İMDAT"

yangın alarmı çalmıyordu çünkü bu ruh hastası Mendes bütün alarmları devre dışı yapmıştı...

Öksürmeye başladım, bir yandan kapıya omuz atıyordum.

"Boşuna uğraşma kimse duymaz" dedi Shawn psikopatça gülümseyerek.

"İMDAT!"

Dumandan dolayı öksürüp ağızımı kapattım, o sırada kafama yanan bir parça düşecekken geri çekildim.

"Sana yaptıklarımdan dolayı affet olur mu?" Dedi Shawn yerde otururken...

"SENİ HİÇBİR ZAMAN AFFETMEYECEĞİM MENDES!" diye bağırdım.

En sonunda yapacak bir şey olmadığından Shawn'ın yanına oturdum...

"Aslında..." diye konuşmaya başladı.

"Güzel kızsın..." diyerek devam etti.

"Ha? Mr.Mendes duman size kafa mı yaptı?" Dedim ağlamakla gülmek arasında bir ifadeyle konuşarak.

"İtiraf edeyim ki hayatımda hiç senin kadar cesur bir kız görmedim..." dedi beni aldırmadan.

"Yalan söyleme be" dedim burnumu çekerek.

"Kızlar genelde erkeklere muhtaçtır..." dedi bana bakarak.

"Yanılıyorsun Mendes" dedim ona bakarak.

"Hiçbir kız şu ana kadar bana karşı çıkmamıştı"

"Güçsüz kadın yoktur Shawn, sadece savaşamayacak kadar kadını yıpratan erkekler vardır..."

"Beni de öyle görüyorsun değil mi?" Dedi gözlerime bakarak...

Sonra öksürmeye başladı ve tekrardan devam etti.

"Ben aslında böyle değilim Kristen..."

"Sen benim içimdeki prensesi öldüren bir katilsin Shawn..."

"Ve şu anda bu günahla öleceğim" dedi gülümseyerek.

"Hemde benimle öleceksin bence tiksinmen gerek" dedim kıkırdarken.

Biraz sonra dumandan zehirlenecektik ve biz hiç bir şey olmamış gibi sohbet ediyorduk.

Shawn öksürmeye başladı...

Hırkamın bir kolunu burnunu kapatması için uzattım.

Bir zaman sonra yavaş yavaş gözleri kapanıyordu...

"SHAWN NOLUR DAYAN BİRAZDAN GELİRLER! DUR BEN... BİRAZ.... DAHA BAĞIRAYIM..."

Öksürmekten konuşamıyordum, kalkacakken Shawn kolumdan tutup beni geri çekti...

"Gitme..."

BÖLÜM SONU

UMARIM BEĞENİRSİNİZ