Unti unti na akong nagising. Hindi ko pa malaman kung nasan ako dahil wala pa akong mashadong makita. Nag-aadjust pa ang mga mata ko sa dilim.
Nung tumayo ako ay natumba ako. Nahihilo pa rin ako. Walanghiya talaga yung pumalo sa ulo ko.
Nagpahinga muna ako saglit bago dahan dahang tumayo. Sumandal ako sa pader para may sumuporta sakin. Nahihilo pa rin ako pero gusto ko nang malaman kung nasan ako.
I tried to mindlink my pack members but I couldn't reach anyone. Something was blocking my Wolf's mind. It was a medicine, a bad kind of medicine for Wolves. This medicine will not let you mindlink other Wolves. Kung maraming pinainom sayo, mas matagal ang epekto ng gamot.
Dahan dahan akong naglakad lakad habang nakasandal sa pader para hindi ako matumba. Madilim sa kinaroroonan ko, hindi ko alam kung may ilaw ba rito o naka-off lang ito.
Natigil ako nang may maramdaman akong doorknob. Natuwa naman ako pero nung napagtanto kong hindi ito mabuksan ay nawalan ako ng pag-asa.
Teka, parang pamilyar itong pintong ito. Walang lock ang pinto ng kwarto sa cabin na tinatambayan namin. So ibig sabihin ba nun ay dito nila ako dinala?
Agad kong hinanap yung light switch sa gilid ng pinto. Nakahinga naman ako ng maluwag nang mahanap ko yun at binuhay ang mga ilaw.
I was right. Nandito nga ako sa cabin. Pero bat dito nila ako dinala?
Napansin ko ring hindi na ako nakapantulog. I was wearing a white dress pati flats. Sinong hayop ang nagbihis sakin?
Walang lock ang pinto kaya paniguardong may ginawa sila sa kabilang dulo ng pinto.
Napatingin ako sa relong nasa pader sa taas ng kama. Hatinggabi na, I was unconscious for two hours. Two freaking hours!
I didn't know what to do so I decided to bang the door. I know I can just shift and destroy the door but my poor Wolf is refusing to cooperate. She's tired and she's not feeling well.
Tangina talaga, mapapatay ko talaga ang nagpainom ng gamot sakin.
Natigil ako nang makarinig ako ng ingay mula sa kabilang dulo ng pinto. Umatras ako nang mapansin kong umiikot na ang doorknob.
My heart was pounding. I wasn't ready to fight, my whole system was tired. Especially my Wolf.
When the door finally opened, my worst nightmare became real.
"Alpha Charles." I gritted my teeth.
*****
Tinali nila ako sa isang upuan dito sa labas ng cabin. It was cold, manipis lang ang tela ng dress na suot ko.
"Where is Alireza?" Mariin kong sabi.
He raised an eyebrow. "Why do you care?"
Bastard. "She's my friend."
Alpha Charles rolled his eyes. "You don't need to know, Beta Artemis."
I looked around. Napapalibutan ng mga lobo mula sa pack ni Alpha Charles ang area. May mga lobo sa gilid at likod ko. Kaharap ko ngayon si Alpha Charles na nakahalukikip habang nasa tabi niya lang ang kanyang Beta.
"You're such a cheater!" I yelled. "alam mong hindi ka mananalo against sa Red Moon and Moonstone Delta so you kidnapped me! You coward!"
He flashed an evil smile. "Such a smart Wolf," He chuckled. "as soon as my son will mark you, your Alpha mate will have to bow down to us. I will use you to bring him down."
"You'll never win against Alpha Evan." Gigil kong sabi.
"I will," He grinned. "I will win tonight."
