Yine sıkıcı, mutsuz, neşesiz bi sabahtı benim için… Her zamanki gibi evde ilk ben kalkmıştım… Babam işe gitmemişti bugün… İçerden sesler geliyordu… Merak edip içeri gittim..Annem ilk defa erken kalkmıştı…
-Günaydın Annecim
-Derin tut şunu ütüle acil! Diyerek tişörtü üzerime fırlattı ne olduğunu anlamamıştım…
-Anne ne bu telaş hayırdır?
-Gidiyoruz
-Nereye
-Amerika’ya
Annem öyle diyince şok olmuştum..
-Bende mi? Neden gidiyoruz ?
-Senin okulun olduğu için sen burada kalıcaksın. Babanın işi için Amerika’ya gitmemiz gerekiyor.Bişey lazım olursa Ebru Teyzen’e git tamam mı?
-Tamam Annecim
Ebru Teyze benim en yakın arkadaşım Nehir’in annesiydi. Onu ve Ebru Teyze’yi çok seviyorum.Ebru Teyze bana gerçek teyzem kadar yakın.Nehir’de bana bütün sırlarını anlatırdı.
Annem valizlerini hazırlamıştı bile bütün kıyafetlerini toplamıştı.Artık onlardan ayrılma vaktim gelmişti. Yarım saat vedalaştıktan sonra annem babam ve kardeşim Amerika’ya doğru yola çıkmışlardı..Artık kendi ayaklarım üzerinde durmayı öğrenecektim.Ve bir çok zorluğa da alışmam gerekiyodu.Artık kimse yemeğimi hazırlaamıycak, kimse evleri temizlemiycekti.Artık hepsini benim yapmam gerekiyordu.Ailem gider gitmez Nehir’i aradım.Her zaman ki gibi meşgul çalıodu. Kesin Emre’yle konuşuyodu. Emre Nehir’in sevgilisi.
Aradan yarım saat geçmedi bana geri dönüş yaptı.
-Alo kuzucuk
-Efendim yavrum
Nehir ve ben hep böyle anlaşırız çok saçma ama biz böyle eğleniyoruz. Ben ona kuzucuk diyorum.O bana yavrum diyo.Böyle saçma ama eğlenceli bi konuşmamız var.
-Napıyosun bitanem
-Tıkınıyorum
-Başka bişey yapmanı beklemezdim zaten
-Ses kes
-Ya asıl sen sus. Bize gel ben yemek hazırlıyım sana
Yemek lafını duyar duymaz:
-Hemen geliyorum bekle, dedi ve aradan yarım sat geçmeden geldi. Fakat gelen bitek Nehir değildi…
