«Η κόρη σας, δυστηχώς..» αρχίζει και λέει ο γιατρός, φοβάμαι. Κρατάω αγκαλιά την ελένη, πολύ σφιχτά. Δεν ξέρω τι θα ακούσουμε.
«Πείτε γιατρέ, μη μας τρομάζετε!» Λέει με αγωνία η μαμά της Νεφέλης
«Κοιτάξτε. Δεν ξέρουμε αν η νεφέλη τα καταφέρει. Η σφαίρα την χτύπησε το συκώτι. Είναι δύσκολο.» Λέει και έχασα τη γη κάτω από τα πόδια μου
Η ελένη κλαίει και χτυπιέται στην αγκαλιά μου και εγώ προσπαθώ να την ηρεμήσω.
«Εννοείτε ότι το παιδί μου δεν θα ζήσει;» Φωνάζει η κυρία Άννα
«Κυρία Άννα ηρεμήστε σας παρακαλώ.» Της λέει ο Χάρης
«Θα χρειαστούμε αίμα για την νεφέλη. Είστε οι γονείς;»
«Ναι αλλά δεν μπορούμε να δώσουμε λόγω των προβλημάτων υγείας.» Απαντάει εκείνη
«Και τι θα γίνει τώρα;» Λέει η ελένη
«Θα δώσω εγώ.» Λέω και σκουπίζω τα δάκρυα μου
«Πρέπει να συμπίπτουν οι ομάδες αίματος κύριε.»
«Έχουμε την ίδια ομάδα με την νεφέλη.»
Μην ρωτήσετε πως το ξέρω, είχε χρειαστεί και την προηγούμενη φορά αίμα και έδωσα εγώ ξανά.
Μόνο που η μαμά της Νεφέλης δεν ήθελε να το αναφέρω. Δεν ξέρω γιατί. Αλλά υποψιάζομαι γιατί.
«Ωραία ακολουθήστε με.» Λέει ο γιατρός και μου κάνει νόημα να τον ακολουθήσω
Η ελένη μου σφίγγει το χέρι και εγώ την χαϊδεύω στοργικά στο μάγουλο και της σκουπίζω τα δάκρυα.
Ο γιατρός προχωράει και εγώ πίσω του.
Φοβάμαι τις βελόνες, τις τρέμω βασικά. Τώρα θα μου πείτε γιατί έκανες το τατουάζ. Η απάντηση μου είναι.. το έκανα για κάτι που αγαπάω πολύ, τα κορίτσια.
«Κάτσε εδώ και τώρα θα έρθει η νοσοκόμα.» Μου λέει
«Εντάξει.» Απαντάω και κάθομαι στην καρέκλα
Κάποια στιγμή έρχεται η νοσοκόμα και σηκώνομαι.
«Ελάτε μαζί μου!» Μου λέει και την ακολουθώ
YOU ARE READING
"You are Mine" |VK| •Book 1•
Teen Fiction"Είσαι δική μου ακούς; Μόνο δική μου" ουρλιαζα καθώς της κρατούσα τα χέρια σφιχτά. "Δεν είμαι άφησε με!" Ωρυόταν. "Θα στο αποδείξω!" Και τότε ήρθε το ΜΠΑΜ! ...
