Katil

Giriş

Yalnızlık.İnsanoğlunun en çok korktuğu şey.Bende yalnızım hiç arkadaşım yok...Yalnızlık bana eşlik eder bu karanlık dünyada.Erkekler mavi rengi severler,cici kızlar pembeyi ben ise gökkuşağı tarafından dışlanmış siyahı.Ölmek istedim hayatımın her saniyesinde.Her saniye aldığım oksijene küfrettim.Sevdim kendimden çok,değer verdim kendimden çok,önemsedim kendimden çok...peki ben?Ben yere düştüğümde kaldıran oldu mu?Hayır.Yardım etmek yerine alay ettiler dalga geçtiler.Onlara inat kalktım düştüğüm yerden,daha güçlü olmayı seçtim ama güçlü olmak için kötü olmak gerekir.Kötü oldum herşeyin en kötüsünü yaptım.Ama bişey yaptìm ki bu bütün yaptığım kötülükleri geçti...
Uçurumun kenarındaki ayaklarımı geriye çekip karşımdaki manzaraya baktım.Ucsuz bucaksız deniz okyanusu anımsatıyordu.Ben o denizde boğulmuştum şuan yaşıyor olabilirim evet ama bi gün bu deniz benim mezarım olacak.Diğerlerinin karşısında güçlü görünebilirim ama aslında ben çok güçsüzüm.Bir güçsüz korkağın hikayesine hoşgeldiniz.Beni sevmenize gerek yok ben bile kendimi sevmiyorum zaten...Denize baktım alabora olan kısmına işte ben ordayım.Gözümdeki yaşı silip manzaraya bakmaya devam ettim.Mezarım olan denize....