THE LAST REGRET | STARQUİLL&STONY♡

14

'Sam o burada.Eminim.Bu onun kokusu.'

Steve kolundaki serumu sökerken acele acele bir şeyler söylemeyi de ihmal etmiyordu.

'O bana bu kadar yaklaşmışken..Beni görmeden gidemez.Ben onu görmeden gidemez.Yoksa gelmezdi buraya'

Stevein çıplak ayakları hastane zemininde acı acı sesler çıkarırken bir koridordan başka koridora koşuyor, koşarken de Tonysinden bahsetmeyi unutmuyordu.

En son çıkışa ulaştığında duraksadı ve eğilerek nefesini düzgün bir ritme sokmaya çalıştı.Kafasını kaldırdı ve merdivenlerden henüz çıkmakta olan Tonyi farketti.Tonysini.

Kapının önüne geldiğinde otomatik kapı açıldı ve şimdi Tonyle arasında çok bir mesafe yoktu.

Tonynin gözlerinden yaşlar süzülürken Stevein yüzüne bakmak istememeyi umut etti.

'Sensin biliyorum.Bak bana.Yüzüne göreyim Tony yalvarırım.'

'Pardon bayım. Karıştırıyor olmalısınız.Ben Tony değilim.'

'Yapma.Canımı daha fazla yakma.Ne haldeyim görmüyor musun?Ölüyorum Tony.Yavaş yavaş, acı acı ölüyorum yokluğunda.Hiç mi sevmedin?Hiç mi vicdanın sızlamıyor?'

'Beyefendi size söyledim Tony değilim ve öyle birini tanımıyorum.'

'Öyleyse niye geldin?Canımı biraz daha acıtmak için mi? Buraya kadar gelmen için ölmem veya intihar etmem mi gerekiyordu?Bir kere de olsa kendiliğinden düşünüp,beni özlediğin için gelemez miydin?
Canım yanıyor.Nefesim kesiliyor senin yokluğunda.Benim sevgim sana yetmedi mi?Bir kere de olsa şu siktiğim gururunu bir kenara bırakıp bana gelemez miydin?Hala dönmedin. Bu kadar değersiz miyim senin için?Cevap ver bi şey söyle Tony.'

'...'

'Kokusuna aşık olduğum adamı tanıyamaz mıyım sence? Hissedemez miyim yakınlarımda olduğunu?Seni hissetikçe kalbimin ritmi bozuluyor.Seni düşündükçe.Ben senin hakkında bunları hissederken sen ağzını açıp tek bir kelime bile etmiyor musun?'

Tony hala cevap vermezken Steve bir belirti vermesini bekliyordu.Tek bir söz.Tek bir işaret.

Tonye doğru bir araba yaklaşmıştı ama Tony ve gidiyordu ne de bir cevap veriyordu.Orada çakılı kalmıştı.

'Neyse ben çok uzattım.Git seni sevgilin bekler.'

'Keşke ölseydim de toprağın altında yatarken yaşadığın vicdan azabını ve hissettiklerini görebilseydim.Geri döneceksin.Çünkü beni seviyorsun.Bunu kalbine dinletmek o kadar zor değil Tony.'

'Ne diyorum ben ya.Git sen sevgilin bekler.Ama şunu unutma; seni 5 yıl geçse bile ilk günkü gibi seveceğim. '

Steve yavaşça arkasını döndü.Kapıya yaklaştı ve onu gören otomatik kapı tekrar açıldı.

Şu an bile ümidi vardı.Dön dese yine dönerdi Steve.Ama Tony.

'Stevie!'

Steve bu kelimeyi duyduğunda içinden bir şeyler kopmuştu sanki.Çünkü Tony ona böyle hitap etmeyeli aylar olmuştu.Arkasını döndü ve özlediği yüze baktı.

Her zerresi hala hatırındaydı.

Çökmüştü.

Koştu ve kendisinden kısa olan sevgilisine sarıldı.Kokusunu doyasıya içine çekti.Tüm yaraları kapanmıştı sanki.İçindeki bütün sıkıntılar uçup gitmiş bir kır bahçesi yerini almıştı.

'Özür dilerim.Yaptığım her şey için.Bende seni seviyorum ama gitmeliyim Stevie.'

Tony Stevein kollarından ayrılırken tekrar bir boşluğa düşmüştü.

Gözlerini açtığında hastanenin soğuk havası yüzüne çarptı.Bunların bir rüya olduğuna inanmak istememişti.Soğuk hava yüzüne olayları tüm gerçekliğiyle çarpmıştı.Tony yoktu.O Stevein bir hayal ürünüydü.

Yatağından doğrulup kolundaki serumu çıkarttı tekrardan.

Yürüdüğü koridorlarda tekrar yürüdü.Bu sefer daha ruhsuz ve daha ümitsizdi.

Ama o tanıdık koku burnuna hala geliyordu.

Sam yaptıklarına anlam veremezken onu takip ediyordu.

Steve en sonunda hastane duvarına yaslandı ve yere çöktü.

'Neden Sam? Neden daha önce değil de şimdi neden?'

'Neyden bahsediyorsun Stevie?'

'Neden gelip beni görmeden gitti?'

'Kim? '

'Tony. '

'Steve Tony buraya hiç gelmedi.'

'Bana yalan söyleme Sam.Onu kokusundan anlayacak kadar tanıyorum.Buraya geldi ve bana görünmeden gitti.'

'Bak Steve o alçak her...'

'Yeter Sam.Yoruldum artık.'

------------
Bir sonraki bölüm Final
Hadi eyv.