Cheat me, b brave story

Hoofdstuk 16, Ready

Veer POV:

Na school fiets ik naar huis. Ik zet alle spullen klaar voor vanavond. Iedereen zal blij zijn. Iedereen zal gelukkig zijn. Thuis doe ik andere kleding aan en maak me op. Ik moet er goed uit zien vanavond. Ik kijk op mijn klok. Ik vak op mijn bed en mijn ogen vallen dicht.

Ik lig in het water. Ik stik. Vreselijke pijn komt omhoog. Ik had naar adem, maar hap water in. Het water komt in mijn luchtpijp. Ij ben bang. En heb het koud. Het word zwart voor mijn ogen

Ik schrik wakker. Shit, ik lag te slapen. Ik kijk om me heen. Het was maar een droom...Misschien is het niet verstandig om vanavond te gaan...Ik pak me telefoon en ga op twitter. Weer allemaal meldingen dat ik een hoer ben en dood moet en dat soort dingen. Ik moet het doen. Vanavond. Dat is beter voor iedereen. Mijn moeder roept dat we gaan eten. Ik loop naar beneden. Ik eet mijn eten op zonder iets te zeggen. 'Ik ga zo weg', zeg ik. 'Waarheen?', vraagt mijn moeder. Ik denk na. 'Na een vriendin', zeg ik. Ik sta op en ren naar boven. Ik pak mijn telefoon en tweet:

''Het was leuk jullie gekend te hebben, maar nu is het voor mij tijd om te gaan..Bye x''

Ik zucht. Het kan niet anders. Ik gooi mijn telefoon op mijn bed en pak mijn spullen. Ik loop de deur uit en loop naar de brug. Het is 22:00 als ik aankom. Dit is de dichtstbijzijnde brug in de buurt met diep water. Ik zet mijn tering zware tas neer. Daar zitten veel, té veel, bakstenen in. Ik bind de tas strak om me heen. Zo die gaat niet meer los. Ik sta klaar. Klaar om te springen. Klaar om mijn leven te beëindigen. Klaar om mijn problemen te vergeten. Klaar om een nieuw begin te maken. Ik denk na over alles wat er is gebeurd. Never had ik het zo ver laten komen. Never had ik vreemd moeten gaan. Never had ik mensen moeten pijn doen. Never. Never. Never. Ik hoop dat ze gelukkig worden. Ik hoop dat ze me snel vergeten. Ik hoop dat ze blij zullen zijn. Ik ben er in ieder geval klaar voor. Klaar om mijn vleugels uit te slaan en te gaan vliegen. Klaar om te doen wat juist is. Ik hoor íemand mijn naam roepen. Vast de hemel. Ik kijk omhoog en glimlach. 'Ik kom', fluister ik. Ik zucht één keer heel diep. Ik pak mijn tas in mijn handen. Ik gooi het van de brug en spring van de brug.