Cheat me, b brave story

Hoofdstuk 17, Safe

Kaj POV:

Ik scrol door mijn timeline. Veer heeft iets getweet. Uit nieuwsgierigheid lees ik het.

''Het was leuk jullie gekend te hebben, maar nu is het voor mij tijd om te gaan..Bye x''

Wat? Wat zou ze bedoelen? Waar gaat ze heen? Ze zou toch geen...? Ik schrik bij de gedachte. Ik besluit Dioni te bellen.

Kaj: 'Heb je Veer's tweet gelezen'.

Dioni: 'Nee'.

Kaj: 'Lees het! volgens mij gaat ze zelfmoord plegen'.

Dioni: 'Wat? zelfmoord'.

Laura: 'Wie'.

Dioni: ' Veer'.

Kaj: 'Is Laura bij je?'.

Dioni: 'Ja'.

Kaj: 'Weet zij misschien waar ze heen is gegaan om het te doen'.

Laura: 'Ze zei dat ze ging lopen...naar een brug'.

Kaj: 'Ze gaat in het water springen'.

Laura: 'Ze kan zwemmen'.

Kaj: 'Kom naar me toe, we moeten haar vinden voordat ze is gesprongen'.

Dioni: 'We zijn onderweg'.

Ik hang op. Ik loop te ijsberen. Straks springt ze echt en gaat ze dood...Het komt allemaal door mij. Ik had nooit zo heftig moeten reageren. Want...ik hou nog steeds van haar...Ik ga zitten. Allemaal fouten. Ze moet niet springen. Ze mag niet springen. Ik loop door het huis. Waar blijven ze? Ze kan al gesprongen hebben. Ze kan al in het water liggen. Ze kan al dood zijn. Ik doe mijn jas en schoenen aan en ga weer op de bank zitten. Er word aangebeld. Ik doe de deur open en stap meteen naar buiten. 'We moeten wel opschieten', zegt Dioni. Hoe boos iedereen toen was hoe bang iedereen nu is. Bang dat ze springt. We rennen eerst een stukje, maar dan zijn we moe en gaan lopen. 'Hier is een brug dichtbij, maar ik denk dat ze bij die grote rustige brug gaag...Maar we moeten kijken', zegt Laura. Ik knik. 'Wat als het niet echt is?', vraagt Dioni. 'Ik ken Veer al een tijdje en geloof me dat is niet zo', ratelt Laura. We komen bij een brug. Helemaal verlaten. 'Oké, kijken bij die andere dan', zegt Laura. Ik voel paniek in me opkomen en begin te rennen. Dioni en Laura renneb mee. Ik ga steeds harder. 'Kaj, wacht', roept Laura. Ik draai om. Ze is kapot. 'Ik kan niet meer', zegt ze. Ik knik. We lopen rustig verder. Ik raak steeds meer in de stres. Straks zijn we te laat. Het duurt lang voordat we de brug zien. Het is stil. Ik zie niks of niemand. Shit waar is ze dan. Dan zie ik een silhouet van een mens. Daar is ze. Ik weet het zeker. 'Ik zie haar', roep ik en ik ren. Ik ren keihard alsof mijn leven ervanaf hangt. Ik sta aab het begin van de brug. Veer staat oo het punt te springen. 'VEER!', schreeuw ik. Ik wacht op een antwoore, maar dat diet ze niet. Ze pakt een tas. Foute boel. Foute boel. Foute boel. Ik ren keihard naar haar toe. Ik zie haar springen...Net optijd pak ik haar pols vast.