Isang litrato na kaya nating itago at kaya natin maalala sa isang saglit
Isang litrato na sadyang hinde tayo iiwanan,hinde katulad mo nang iiwan
Sa lahat nang litrato natin ay palaging nakadikit at palaging nakikita
Buti pa ang mga litrato pwede pa ibalik,Tayo kaya pwede pa ba?
Sabi nga nila kaya natin ibura lahat at kalimutan ang nakaraan,ang tanong ko kasali pa ang litrato kong saan doon ko makikita ang masasaya natin mga ngiti at mga kasiyahan nangyayari...
Mga katanungan sa isipan ko ay gulong- gulo, bakit nga ba, bakit ba kailangan pa ba ibura lahat ng mga litrato natin, pwede naman kasi ibura lahat nang mga alaala natin...
Pwede naman kasi itago nalang ang litrato,
Pero ang tanga ko,bakit?
Kasi itinatago ko ang litrato kong saan doon ako masasaktan,malilito at mawalan ng gana sa buhay...
Palagi akong umiiyak sa gabi at iniisip kong bakit nangyayare sa akin ko
Sana itinapon ko nalang ang mga litrato na nakadikit sa ding-ding ko at nasa lamisa ko....
Sa sobrang iyak at sakit, napaisip ko tuloy na "bat kasi minahal pa kita, bat kasi ikaw pa ang napili ko,"
Sa lahat ng pinangako mo sa akin ay na pako na, lahat ng alaala natin ay isang storya na palaging may hadlang
Kaya sana naman kong ikaw ay babalik pa wag muna sanang akong pagpilitin at kong ano pang gawin mo
Dahil isa ka lang isang litrato na kaya kong malimutan at burahin...
ctto..
BINABASA MO ANG
The Spoken Poetry
PoesíaThis is all about spoken poetry... Some are not mine so don't worry I will put credits And don't forget to vote and read The Spoken Poetry
