SEAMAN-LOLOKO WRITTEN BY SHERYL FEE( COMPLETED)

CHAPTER TWO

" SEAMAN-LOLOKO "
WRITTEN BY : SHERYL FEE

CHAPTER TWO

"Mabuti  naman at naalala mo pang  umuwi MaCon?" Malamig pa sa yellow na wika ng  kahit hindi lingunin  ng dalaga ay  kilalang-kilala na niya.

"Bakit? Ayaw  mo? Sabagay nga naman hindi naman sana ako umuwi kung hindi dahil kay  kuya MA." Walang emosyon  na tugon  ng dalaga.

Marahil  kapag nagkataon  na ibang balik-bayan  ang nasa katayuan  ng  dalaga ay baka nag-iiyakan  na sila dahil sa tuwa  lalo at mahigit  limang taon na ang nakakaraan  simula ng nagtapos  siya kanyang kurso  bilang  isang piloto at nag- OJT sa  Swiss Airlines ay  hindi na siya umuwi  ng bansa.

"Hindi ko alam anak  kung paano ko ipapaliwanag sa iyo  ang lahat pero---"

"I didn't  came to hear your dramas so if you don't  have nothing to say just let me in for the sake  of  kuya MA's wedding." Kabastusan man siguro pero pinutol ni MaCon ang pananalita ng ama sabay pindot  sa  buzzer na hindi man lang hinintay ang taong pinagmulan.

In her mind, she doesn't  care at all because  they neglected  her!

Sa pagtalikod ng anak ay saka pa pinakawalan ni Don Evaresto ang luha na kanina pa nagbabantang  mahulog  mula sa kanyang mga mata. Maybe it's  awkward to cry  because  he's  a man but he can't  hold his feelings.

"Masaya ako para sa'yo anak dahil sa kabila ng kapabayaan at kakulangan namin sa'yo bilang  magulang mo'y nakamit  mo  pa rin ang iyong pangarap bilang isang  piloto pero  kung gaano kalayo  ang narating  mo'y gano'n  naman katigas ang pagkatao mo. Matigas  pa rin ang damdamin mo MaCon anak. Kung gaano ka katagal sa himpapawid  ay  gano'n din katagal ang bigat  ng damdamin mo na hindi mo man lang kami inuwian. Hindi ko alam MaCon  kung hanggang kailan mo kamikamumuhian." As he said those  words, a couple of tears came out from his gray eyes, ang malaabong kulay  ng mga mata nito'y naging mas malabo dahil sa pagpatak ng luha.

Kung tutuusin naman kahit hindi na kailangang lumayo ang mga anak nila dahil may sarili naman silang airline ito ang Herrera Airlines na may ilang eroplano na ring bumibiyahe inside out the country, at ang Herrera  Shipping Lines na karamihan ay  mga cargo's from abroad ang kargada na siya na ring pinamamahalaan ng panganay nilang anak kung saan din nito nakilala ang bride to be nito.

"Mabuti pa si Mark Anthony  dahil kahit civil lang ang pakikitungo nito  sa  amin ay nagawa na nitong  ibigay ang kapatawarang  matagal na naming inaasam. Sana darating  din ang araw MaCon  na magawa mong kapain  ang damdamin mo na magpatawad  dahil namimis  ko na ang batang malambing, ang bibong  laging may ngiti sa labi kapag nakikita ang tulad ko." Mapait pa sa ampalaya na wika ni Don Everesto saka sumunod na rin dito  papasok sa loob  ng mansion nila.

"Baguhin mo ang paraan ng pakikiharap  mo  sa kanya Don Evaresto, sigurado akong mapapatawad  ka niya. Gawin mo bilang ama ng mga anak mo ang the best na inaakala at kapag nagawa mo iyun sigurado akong magiging  okey  na ang lahat sa inyo ni MaCon. Ipagpaumanhin mo ang pakikialam ko pero sinasabi ko lang ito  dahil nais kong  magkaayos kayo ni MaCon. Isipin mong ikaw ang ama, anak lamang siya  at nasa iyo ang karapatan  at higit sa lahat ikaw ang nakakaalam kung paano siya mapapaamo   gaya  ng dati." Ani ng yaya  ng magkapatid, ang taong hindi na inisip  ang sariling kaligayahan bagkos  itinuon  ang lahat ng atensiyun sa magkapatid  na Mark Anthony at Maria Concepcion. Sa  maikling  salita  siya ang  tumayo na pangalawang ina sa magkapatid.

"Umuwi siya yaya  pero parang gano'n  din  na nasa  malayo siya sa atin. Mas  masakit  iyun na nasa tabi natin siya pero napakahirap  namang abutin. Sige na yaya  pumasok ka na baka hinahanap ka  na niya." Agad  na wika ng Don  hindi para itaboy ito pero para ikubli  ang kalungkutan  na bumabalot sa kanya ng oras na iyun.