SEAMAN-LOLOKO WRITTEN BY SHERYL FEE( COMPLETED)

CHAPTER THREE

" SEAMAN-LOLOKO "
WRITTEN BY : SHERYL FEE

CHAPTER THREE

"Anak bakit? May problema  ka ba? May masakit  ba?" May pag-aalalang tanong  ni  Yaya sa dalagang sumigaw  ng pagkalakas-lakas na kahit sa pangalawang palapag  ito'y  dinig na dinig ito sa unang palapag.

"Yay-yaya bakit gano'n? Bakit? Tell me yaya bakit?" Balik  tanong  nito.

"Anong  bakit anak? Hindi ko alam ang sagot  diyan dahil hindi ko naman alam kung ano ang tinatanong mo." Nahihiwagaang sagot  ng butihing yaya.

Pero hindi sumagot  ang dalaga bagkus ay yumakap ito ng mahigpit na para bang bata  na may kinatatakutan.

"Anak  kung ano man ang nais mong sabihin magsalita  ka na anak. Alam  kong  may  nais kang  ilabas sa 'yong  kalooban. Kung ang pag-iyak mo ang makakagaan  sa  pakiramdam mo'y sige lang anak nandito lang si yaya," wika pa nito habang hinahaplos-haplos ang maitim pa sa gabi  nitong buhok na may pagkaalun-alon.

Gano'n  na ba siya kawalang kuwentang anak? Lahat ng akala niya'y  naglaho! Mga  maling akala'y iginugupo siya  ngayon  samantalang buong akala niya'y  kaya na niya.

After a while...

"Yaya masama  ba  akong anak?" Tanong ni MaCon ng sa wakas ay nahamig ang sarili.

"Anak  kailan man ay  hindi ka naging masamang anak, lahat  ng bagay na nangyayari sa mundo'y may dahilan kaya huwag ka ng mag-isip ng kung ano-ano. Kung ano ang alam mong tama gawin mo habang maaga pa, huwag  mong ipagpaliban ang paggawa nito dahil hindi natin alam ang mangyayari  sa mga susunod  na araw," makahulugang wika  ni yaya.

"Yaya sa loob  ng ilang  taon  kong  pagkawala dito  sa bansa  natin, may mga bagay bang nangyari na hindi ko nalaman?" May bikig sa lalamunang tanong ni MaCon  na para bang takot na takot  sa maaring  isagot ng yaya niya.

"Nais mong malaman ang totoo anak? Ang  totoo niyan o  ang  sagot sa tanong mo'y  oo anak. Sa loob ng halos pitong taon  mong pagkawala ay  marami na ang mga bagay-bagay na nangyari, pero nanatiling tikom ang bibig ko dahil nais kong ikaw ang makatuklas kung ano ang nais mong malaman. Hindi ka  man nanggaling mismo sa aking  dugo pero hindi na kayo iba sa akin ni MA kasama na ang mga magulang ninyo kaya ang nais  ko  lang naman ay mapabuti ka at huwag kainin ng galit ang buong pagkatao mo." Makahulugang pahayag ni yaya.

"Yaya?" Tanong ng dalaga sabay tingala dito.

"Alam kong pagod ka sa biyahe my dear pilot kaya magpahinga ka na. Kung ano man ang mga gumugulo sa isipan mo'y bukas na iyan," sagot ng may edad ng yaya saka ito hinagkan sa noo.

"Pero yaya--"

"Hayaan mo lang yaya kong iyan ang gusto niya. Marami na siyang hindi alam sa bahay na ito  kaya dapat lang na malaman niya kung gusto niya." Putol  ng boses at ng lingunin nila ito'y si Don Evaresto na nabulabog din sa sigaw ng dalaga pero pagkatapos nagsalita'y agad ding umalis.

"Kayo din  ang dahilan kung bakit hindi ako  umuwi ng ilang tao--"

"Bakit MaCon? Inalam mo ba ang lahat? Sige ulitin ko ang  tanong ng kapatid  mo  sa'yo  kung gusto mo, bukod sa kasal niya anong  dahilan mo at bakit ka  umuwi? Oo  inaamin kong malaki ang pagkukulang ko sa'yo  bilang ama mo pero alam ng Diyos na hindi ako nagpabaya. Sige nga MaCon anong alam  mo?" Singpait ng alak na wika ng Don, wala naman siyang balak

Pero kagaya lang ng yaya nila at ni MA na wala itong maisagot. Ano nga  ba ang maisasagot nito  kung pilit  inilayo ang sarili sa mga taong dapat pinakamalapit  dito. Singtaas ng pinapalipad na eroplano ang pride?