SEAMAN-LOLOKO WRITTEN BY SHERYL FEE( COMPLETED)

CHAPTER TWELVE

" SEAMAN-LOLOKO "
WRITTEN BY : SHERYL FEE

CHAPTER TWELVE

 Life is all about going through upward and all in to pursue our dreams. Don’t let any kinds of obstacle and failure pin you down or push you against your success of life. Fight hard the battle of life and take the challenges with courage, determination and perseverance. Just keep moving forward with hope and this day is not so far when life will put the crown on you head as a successful human being. 

Kagaya  ng pamilya Herrera, hindi man naging  maganda ang relasyun ng mag-amang Maria Concepcion simula pa ng ito ay  bata pero hindi naging hadlang iyun upang bumawi silang dalawa. Simula  ng umuwi si MaCon sa kanilang tahanan ay sinulit na nila ang bawat oras. Walang araw na hindi lumalabas ang pamilya kadalasan ang mag-ama.

"It's  your turns  to give happiness to daddy kaya okey  lang iyan sis saka may trabaho pa kami ng ate  mo. Dibale every Sunday naman ang family bonding natin." Sabi  nga minsan ni MA ng yakagin nila ito para lumabas.

"Well it's  up to you my dear brother basta sa paliparan kami ngayon. I'm  going  to take daddy up in the sky. I'll  be using our plane." Nagniningning ang mga matang sagot ni MaCon.

Iyun  nga ang nangyari, silang mag-ama lamang ang naging pasahero ng Herrera Airway. Sa  tulong ng pera naging madali lang sa kanilang mag-ama ang magpaikot-ikot sa himpapawid. Inabot sila ng tatlong araw sa  biyahe o sa paglipad. Bumaba lamang sila sa paliparan para sa langis at engine check ng eroplano.

As the time goes on, naging masaya ang lahat pero may napansin  sila sa dalaga.

She become moody!

She has such a behavioural changes!

Pati  sa  pagkain ay naging malapit na rin ito lalo sa maaasim.

Isang araw, hindi nakatiis ang matandang Herrera. Kinausap niya ito hindi dahil galit siya  dahil sa pabago-bago nitong ugali kundi  kakausapin niya ito para alamin kung may sakit ba ito o  karamdaman dahil lagi din itong nagmumokmok, minsan nakikita pa nila ang pag-iyak  nito.

"Anak  can we talk for a while?" Alanganing tanong  mi Don Evaresto.

Agad  namang lumingon ang dalaga, busy ito sa pagkaing kaharap kaya lang ito tumigil dahil sa ama.

"Sure daddy, sit down and let's  eat." Tugon  ng dalaga saka inalok ang ama sa nasa harapang pagkain.

"Thank you iha  pero tapos na ako. By the way huwag ka sanang magalit if I'll  ask you something and please don't be upset about this." Paunang wika ng Don.

Dahil dito bahagyang natigilan ang dalaga.

"Ano po iyun daddy?" Tanong  nito sabay lapag sa toasted bread  na may palamang chocolate.

"Are you sure anak na okey ka  lang? I'm so happy dahil sa wakas ay  umuwi ka  na and I love that dahil matagal ko ng pinangarap na magka-ayos tayo. You're  my baby girl at gusto kong maayos ang buhay mo and thanks God He gave us the way na magkaayos. Pero lately anak napapansin namin ang behavioural changes mo, sabi  ni yaya lagi ka daw nagmumokmok sa kuwarto mo na hindi niya alam kung tulog ka ba o sadyang ayaw mong lumabas,sabi  ni Liza lagi ka daw nagluluto ng pagkain pero madalas  itinatapon mo kapag naamoy  mo na, sabi ni Mang Ambo lagi ka daw niyang nakikita sa garden na umiiyak kahit ang mga halaman lang doon ang kausap mo na minsan ay  inaaway mo pa daw ang mga pananim niya, and now  tanghaling  tapat anak at katatapos lang ng lunch pero tinapay at palaman ang  kaharap mo, alam naman nating lahat na hindi mo gawain iyan lalo ang maging masungit pero labis lang akong nag-aalala sa'yo anak. Wala  namang problema diyan anak dahil marami  tayong perang pambili pero ang sa akin lang ay nag-aalala ako sa kalagayan mo. Anak  may problema ka  bang hindi namin nalalaman?" Mahabang pahayag ng Don.