Cehennemine Sarılan Adam

İlk Ateş

Bir yaz günü, kimsenin henüz haberdar bile olmadığı bu koca adam kendi cehennemini kuracağı Dünya'da ilk nefesini aldı ve gözlerini açtı.
Bir bebeği hiçbir şeyden habersiz şekilde seven bir aile.. İlk gülüş, ilk emekleme, ilk adım. Her gün böyle güzel şeylerle ilerleyecekmiş gibi zannetmek. Hepimiz aynı şeyi düşünmüyor muyuz aslında ?
Her zaman hiç ölmeyecek ya da hiç üzülmeyecek gibi hayatımıza devam ediyoruz. Her neyse, yolculuğumuza yeni başlıyoruz. Alkolik bir baba, çocuklarına hayatını adayan bir anne ve iki güzel evlat. Hep böyle devam etmeyeceğini gösteren ilk ateşi yakalım hep birlikte.
Soğuk, karlı bir kış ayında babam işten erken şekilde çıkarak evimize geldi. O gün normal saatinden çok önce gelmişti. Kapıyı güzel gülüşüyle açan Ablam;

+ "Hoşgeldin babacım" dedi.

Babam her zaman olduğu gibi sarhoştu ve ablamı tersleyerek içeri girdi. İşinde yaşadığı sıkıntılar yüzünden sinirli ve agresifti. Girer girmez ablama;

- "Kimseyi görmek istemiyorum, herkes odasına gidip yatsın" dedi.

Bağırış seslerini duyan Annem gelip ablamı öperek odasına gitmesi gerektiğini söyledi. Ablam odaya gittikten sonra Babam bağırmaya başladı ve yaşadığı tüm sorunları bizim yarattığımızı belirterek ağır ithamlarda bulundu.
Annem sorunların düzeleceğini her şeyin çok daha iyi olacağını söyleyip sakinleştirmek için uğraşmasına rağmen Babam yerinden bir hışımla kalkarak Anneme tokat atarak dövmeye başladı.
Odamızda tir tir titreyerek korku içinde bu sesleri dinlemek zorunda kaldık. Öyle çaresiz ve korkuyorduk ki annemin çığlıkları kulaklarımızı yırtarcasına canımızı yakıyordu. Haykırışlar bir süre sonra dinse de ben daha küçücük yaşımda kendime kuracağım cehennemin ilk ateşini yakmaya başlamıştım artık..