Cehennemine Sarılan Adam

Ateşin rüzgarla dansı

İlk ateşin yandığı o geceden sonra hiçbir şey eskisi gibi olmadı.

Hale ve benim yaşadığımız üzüntüler daha da büyümeye başlarken ben ablama göre bu durumdan daha da yaralanmaya başlamıştım. Çünkü hem kalbim hem de yaşım evdekilerine nazaran daha dirençsizdi.

Tüm bunlar bir gün benim çok güçlü bir adam olacağımı da hissettiriyordu ancak yaşayacağım daha çok şey vardı.

"Üzüntü, bilinmezlik ve korku beni daha zorlu günlerin bekleyeceğinin habercisiydi adeta."

Evde ki kavgalar her gün devam ederken, korkuyla odamızda kulaklarımızı tıkayarak bitmesini bekleyen yüreklerimizin çaresizliğine şahit oluyordu Dünya, hiç haberi olmadan. Hiçliğin içinde kaybolmaya meyilli bir hayat..

Yıllar hızlı bir şekilde ilerlerken artık ben okula başlamıştım. Ablamla aynı okula gidecektim..
Hale okulunda çok başarılı bir öğrenciydi, Benden 4 yaş büyüktü ve çoğu dönemi aynı okulda geçirecektik. Benim ilk okula adım attığım gün her şeyin daha da farklılaşacağının ve hayatın asıl şimdi başladığının farkına varmıştım.

O küçük yürek büyümeye başlıyordu. Okul her şeyden uzaklaşmak ve güzel günlere ilerlemek için güzel bir kapı olacaktı. Ben kendimi yeniden bularak küçük yaşıma rağmen yoluma devam edecektim. Ta ki 4 yıl sonra bir gün hayatımın dönüm noktası olacak o ana gelene kadar..

Annem artık o evde yaşamaktan ve çocuklarının orada alkolik bir babanın eziyetiyle hayat sürmesinden tükenmişti. Ve bir gün; o evden bizi alıp götürdü.. Sıfırdan, hiçbir şey olmadan hayatımıza devam ettik.

Hayat şimdi daha da büyük bir yükle üzerimize geliyordu. Hale bu duruma daha güçlü bir şekilde direnirken Ben daha da büyük korkuyla hayatıma devam ediyordum.

Çünkü küçük yaşta yaşadığım korkular içimde daha da büyük bir hale gelmişti, babamın neler yapabileceği düşüncesiyle kaplıydı tüm hücrelerim.

Yıllarca dışarı da çocukluğumu yaşadım, artık her şeyi kaybetmişcesine okul dışında evden bile çok nadir çıkmaya başlamıştım. Çünkü büyüdüğüm sokaklar, güzel insanlar yoktu artık çevremde.

Tüm bunlar cehennemi körüklemeye ve daha da büyütmeye devam ediyordu. Her şeyden habersiz en büyük korkumla karşılacağımı bilmeden güne uyandım ve okula gittim.

Okulda günümü güzelce geçirip arkadaşlarımla bir nebzede olsa yüzüm gülmüşken dersler bitmişti ve artık evime gidecektim. Her gün yaptığım gibi arkadaşlarımla okuldan çıkarken o zamanlar için en büyük korkum olan babam tam karşımda duruyordu.

Korktum, korkunun en büyük doruklarına çıktım. Bir çocuğun yaşayabileceği en büyük korku ne olabilirdi ki ? Masumca sürdürdüğüm hayatımı babamın korkusu kaplıyordu.

Babam beni özlediği için görmeye geldiği halde bunu bilmediğim için kendi öz babamdan korkarak kaçmaya başladım. Evet doğru, kendi öz babamdan korktum ve kaçtım. Ailem dediğiniz insandan korkmak dünyanın en zor anlarından birisidir inanın bana.

Cüneyt beni yakalamaya çalıştı ancak öğrencilerin arasından kendimi kaybettirmeyi ve babamdan kaçmayı başardım. Evime korkarak geldim ve göz yaşlarımı durduramıyordum. Perihan direk bana sarılıp;

+ "ne oldu oğlum" diyerek anlatmamı istedi.

Her şeyi birebir şekilde anlattım ve anlatırken canım yanarak ağlamaya devam ettim. Bir çocuğun kendi babasından korkmasını ne engelleyebilirdi ?

"Hangi söz bunu geçirebilirdi ? Geçiremezdi, olmuyordu. Günlerce kabuslar gördüm, günlerce babamdan kaçtım rüyalarımda. Ne iyileştirebilirdi bunu ? Ne merhem olabilirdi ? Korkuyla geçen günler, okula korkudan gidemediğim günler.. Bir çocuğun yokoluşuna yolculuğuydu adeta."

Annemin artık bu durumun sonlanması için bir şeyler yapması gerekiyordu. Yıllarca direndiği, kahrını çektiği adamı kendi evladı için evimize çağırdı ve bu durumun düzelmesini istedi. O güne kadar nerede yaşadığımızdan haberi olmasını istemediği adamı benim tükenmemem için evimize davet etti.

Babam sanki her şey normalmiş gibi geldi ve benim düzelmem için konuşmalarını yaptı ve kendime getirmeyi başardı. Benim babamı affettiğim anlamına gelmiyordu bu, sadece ondan korkmamın bir anlam ifade etmediğini ve kendime zarar verdiğimi farkettim küçük yaşıma rağmen..

İçimde yanmaya başlayan o ateşi babamın Rüzgarıyla dans ettirmeye başlamıştım artık ve her şey daha da zorlaşacaktı..