ฉันเดินมาถึงโดม กิจกรรมก็ยังจัดอยู่ตามลำดับ ฉันเหลืออีกเพลงหนึ่งที่ต้องร้องเหมือนกัน ฉันยกนาฬิกาข้อมือขึ้นมาดู
"ป๊ะ!!!5ทุ่มแล้ว" เหลือเวลากี่นาทีฉันต้องรีบไปล่ะ เดี๋ยวพี่ก็อตจะดุเอาอีก ฉันโดนประจำอ่ะ ฉันเดินไปด้านหลังเวที ซึ่งพี่ก็อตก็ทำหน้าดุฉันอยู่ ฉันหันไปยิ้มแบบแห้งๆให้พี่ก็อต แต่ก็ไม่วายโดนเอ็ดอยู่ดี
"ทำไมพึ่งมาวะพี่"มือกลองรุ่นน้อง โวยขึ้นมา ฉันหันไปหาแล้วส่งสายตาพิฆาตให้มันจนต้องหลบ
"เงียบไปเลยไอฟร้อง ถ้าไม่ติดที่หล่อนะ
แกอ่ะไอ้เด็กบ้า"ฉันพูดเสียงดัง ประโยคท้ายก็จะเบาลงหน่อย
"พี่ก็อตลูกไก่ขอโทษนะพี่ พี่เอิร์ธล่ะกันต์"ฉันหันไปถาม กันต์ซึ่งกำลังดูคีย์ ของคีย์บอร์ด
"ก็เดินมานู้นแล้ว แกเองก็เตรียมตัวสิลูกไก่ แกเห็นหน้าพี่ก็อตป่ะ ดุแกใหญ่ล่ะ แล้วนี่แกไปไหนมาน่ะทำไมมาป่านนี้" กันต์ถามฉัน แล้วฉันจะตอบมันยังไงเนี่ย แล้วตอนนี้ฉันส่างเมายังเนี่ย
ถ้าพี่ก็อตรู้จะยิ่งไม่ปลอดภัยกับ ตัวฉัน
"เออ ฉันไปนะ
คิดมากใหญ่แล้วกันต์ พี่ก็อตไม่ดุหรอก"
ฉันพูดปลอบกันต์พลางตีไหล่มัน ก่อนจะลงจากเวที ไอกันต์ได้แต่พยักหน้าแบบงงๆ
"ลูกไก่ นั้นจะไปไหนอีกล่ะ"พี่ก็อตขึ้น เสียงเข้มแล้วรีบเดินมาดักตรง หน้าฉัน
"เอ่อ.....ลูกไก่.."ฉันไม่รู้จะตอบยัง ไงเพราะตอนนี้ก็ยังไม่มีคำตอบที่อยู่ในหัวสมอง
ถ้าตอบไปว่าเมาคิดเหรอว่าคนอย่างพี่ก็อตจะให้ขึ้นเวที
"แล้วไปทำอะไรมาถึงหน้าแดง ขนาดนี้"พี่ก็อตยื่นมือมาจับแก้มฉัน
"เอาน่า...พี่ก็อย่าคิดมาก ลูกไก่ร้อนน่ะ"ฉันตอบแล้วปัดไม้ปัดมือพี่ก็อตออกจากหน้าฉัน
"พี่ไม่เชื่อ มานี่สิ"พี่ก็อตดึงตัวฉันเข้าไป ใกล้แล้วยื่นหน้ามาดมเสื้อที่ตรงไหล่ฉัน ดีนะที่เราสนิทกันถ้าไม่งั้น ต่างคนต่างหวั่นไหวแน่ๆ
"ลูกไก่ดื่มด้วยเหรอ พี่บอกแล้วไงว่าห้ามดื่มตอนขึ้นเวที พี่เคยบอกใช่ไหมแล้วทำไม ลูกไก่ถึงไม่ฟังพี่บ้างล่ะ"
พี่ก็อตขึ้นเสียงใส่ฉัน ทำไมล่ะทำไมฉันต้องโดนพี่ก็อต ดุอยู่เรื่อยด้วยล่ะทีคนอื่น ทีตัวเองก็ดื่ม แล้ววันนี้ฉันก็แค่ดื่มไปนิดเดียวเอง พี่ก็อตแย่นะบางที
"ทำไมลูกไก่จะดื่มไม่ได้ล่ะพี่ อย่างน้อยลูกไก่ก็ยังมีสติอยู่นะพี่ ลูกไก่ไม่ได้เมา"ฉันขึ้นเสียงใส่พี่ก็อตบ้าง
"ลูกไก่!!!หยุดเถียงพี่เดี๋ยวนี้!" พี่ก็อตตะคอกจนฉันกลัว ฉันไม่เคยเจอ
มุมนี้ของพี่เค้าเลย
"ทำไม...พี่ก็ยังดื่ม พี่ยังเมาได้ พี่ก็ยังร้องเพลงได้ แล้วทำไมลูกไก่จะร้องไม่ได้!" ฉันขึ้นเสียงใส่พี่ก็อตอีกที
"ลูกไก่...มันไม่เหมือนกัน.... หยุดเถียงก่อนได้ไหม!"พี่ก็อตยังคงใช้อารมณ์ตัดสินแล้วก็หาข้อแก้ตัว ให้ตัวเองอยู่ ฉันรู้ว่าคนอย่างพี่เค้าไม่ยอมรับ ง่ายๆหรอก
"ทำไมพี่ไม่เคยยอมรับบ้าง พี่ยอมรับในตัวลูกไก่บ้างได้ไหม เคยไหมที่จะยอมรับที่ลูกไก่เป็น ตัวเอง ลูกไก่ไม่ใช่ดาราแล้วก็พี่ด้วยอีกคน พี่จะแอ๊บไปเพื่ออะไรว่าไม่เคยดื่ม ของ พวกนี้ แล้วอีกอย่าง......" พี่ก็อตไม่รอให้ฉันเถียงจบเพราะ พี่ก็อตใช้ปากปิดปากฉันอยู่(จูบ) !!0()0
ฉันเบิกตากว้างเพราะตกใจ และเสียใจมากๆน้ำตาค่อยๆรินไหลลงมาอาบแก้มของฉัน
พี่ก็อตผละออกจากฉัน ฉันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืนแล้วไม่มีแรงที่จะวิ่งหนีด้วย
"ลูกไก่.....พี่ขอโทษ.....คือพี่..." พี่ก็อตพยายาม ธิบาย ตอนนี้ฉันไม่มีเรี่ยวแรงที่จะยืนแล้วน้ำตาที่ไหลพรากๆอยู่บนใบหน้าฉันนั้นมันหมายความว่าอะไร?? ฉันรวบรวมเรี่ยวแรงที่มีไว้ที่ฝ่ามือ แล้วกำลังจะตบที่หน้าพี่ก็อต
แต่ด้วยน้ำตาที่มาพรากแรงฉันออกไปหมดทำให้มือฉันได้แต่กำแล้วทุบหน้าอกพี่ก็อต อย่างไร้เรี่ยวแรงฉันทรุดตัวลง แต่คนตัวสูงตรงหน้าก็ไม่ปล่อย ให้ล้มลงไป พี่ก็อตกอดฉันไว้ ฉันไม่มีแรงที่จะพูดจะบอกอะไรกับพี่ก็อต
"ลูกไก่พี่ไม่ได้ตั้งใจจะให้มันเป็นแบบนี้ พี่ขอโทษ"พี่ก็อตลูบหัวฉันอย่าง อ่อนโยนฝ่ามือใหญ่ๆนั้นอบอุ่นมากๆเวลาฉันท้อและถอยฝ่ามือฝ่านี้จะ ลูบที่หัวฉันเพื่อเป็นกำลังใจ แต่มันอบอุ่นในแบบพี่ชายคนนึงมากกว่าที่จะเป็นมากกว่านี้ ฉันไม่เคยคิดว่าผู้ชายที่ฉันนับว่า พี่จะทำร้ายฉันถึงขนาดนี้.........
_____________________________
ลูกไก่จะเป็นยังไงต่อไป
.............รอติดตามนะ.............
YOU ARE READING
Are you ready for love? (ว่างนักมารักกันไหม??)
Romanceฉันปลาบปลื้มกับยัยโซดาจริงๆ ในที่สุดเพื่อนของฉันก็ลงเอยกับพี่เต๋อส้ากที! เหลือฉันนี่สิ ทำไมนะทำไมพี่เอิร์ธถึง....ถึงต้องหล่อขนาดนั้นด้วย แต่เค้าก็แค่ผ่านมา อ่ะนะฉันก็คงต้องทำใจไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ เรื่องราวคงยังดำเนินต่อไปในโรงเรียนซึ่งก็ไม่มีแก๊งลูกหม...
