Αιχμάλωτοι στην χρυσή γή #JAWBC18

Βιώνοντας τον εφιάλτη

Η δεκαεννιάχρονη Έιντζελ άνοιξε με κόπο τα βαριά βλέφαρα της.
Το κεφάλι της πονουσε και το κορμί της ήταν παντού πιασμένο.
Τα ρούχα της ήταν τσαλακωμένα και γεμάτα λεκέδες.
Κοίταξε τριγύρω της και της ήρθε αναγούλα.
Αυτό δεν ήταν το δωμάτιο της!
Βρισκόταν ξαπλωμένη πάνω σ' ένα παγωμένο, βρώμικο,τσιμεντένιο δάπεδο.
Σ' ένα τεράστιο,υγρό δωμάτιο που έμοιαζε με αποθήκη,οι τοίχοι είχαν ένα ξεθωριασμένο γκρί χρώμα,ενώ σε διάφορα σημεία της υψώνονταν χοντρές,τετραγωνισμένες κολώνες που χρησίμευαν για στήριξη της οροφής.
Από ένα μεγάλο παράθυρο περιφραγμένο με μαύρα κάγκελα,έμπαινε δειλά το φως του ήλιου.
Γύρω της υπήρχαν κοριτσίστικα πρόσωπα περίπου στην ηλικία της και κάποια πιο μικρά ακόμα.
Περίπου δέκα κοπέλες διάφορων ηλικιών,που δεν ξεπερνούσαν όμως τα εικοσιπέντε χρόνια,
στριμωγμένες η μια δίπλα στην άλλη,με τα πρόσωπα τους κατεβασμένα και τα σώματα τους κουλουριασμένα από τον φόβο.
Πανικός την κατέκλυσε!
Τι συνέβη;
Πως βρέθηκε εδώ;

Το τελευταίο πράγμα που θυμάται είναι το χθεσινοβραδινο πάρτι στο κλάμπ του Τζέρεμι.
Ένα πολυσύχναστο μέρος για την νεολαία,με γνωστους DJ που έπαιζαν τα πιο διάσημα τραγούδια και πολύ ωραία ατμοσφαιρα.
Στο μυαλό της ήρθε ο χορός με τις κολλητές της και ο κούκλος με τα πράσινα μάτια και το αγγελικό πρόσωπο που της τράβηξε την προσοχή απ' την ώρα που μπήκε στο μαγαζί.
Για αρκετή ώρα οι ματιές τους διασταυρώνονταν γεμάτες υπονοούμενα,ώσπου κάποια στιγμή τον είδε να περνάει ανάμεσα από τους μισομεθυσμένους νεαρούς άντρες και γυναίκες που κουνούσαν τα σώματα τους στον ρυθμό της μουσικής και να έρχεται προς το μέρος της.
Όταν την πλησίασε ένιωσε να χάνει την γή κάτω απ' τα πόδια της.
Κοίταξε φευγαλέα το είδωλο της στον καθρέπτη απέναντι πάνω απ' το μπαρ.
Το μαύρο φόρεμα που είχε διαλέξει ταίριαζε τέλεια πάνω στο σώμα της,αναδεικνύοντας τις υπέροχες καμπύλες της.
Ήταν ευχαριστημένη με την εμφάνιση της,δεν υπήρχε κάτι πάνω της που να το θεωρούσε άσχημο.
Ήταν αδυνατη,ψηλή με καλοσχηματισμένο σώμα,
Τα μαλλιά της ηταν καστανόξανθα και μακριά,περίπου μέχρι την μέση της,ενώ το πρόσωπο της είχε λεπτά χαρακτηριστικά.
Αυτό όμως που πίστευε πως ήταν το πιο δυνατό της σημείο ήταν τα μεγάλα,γαλανά μάτια της με τις μακριές βλεφαρίδες.

Ο άγνωστος άντρας πήγε κοντά της με σταθερά βήματα, γεμάτα σιγουριά και της έπιασε την κουβέντα.
Την έκανε να νιώσει πολύ οικεία μαζί του.
Ύστερα απ' το τρίτο ποτό είχε πια μάθει τα πάντα γι' αυτον,όπως κι εκείνη του είχε πεί τα πάντα για την ζωή της.
Του είχε πεί οτι είναι παιδί χωρισμένων γονιών που δεν ενδιαφέρονται πολύ γι' αυτήν.Οτι σπουδάζει νομική,ενώ δουλεύει ταυτόχρονα.
Κι οτι μένει μόνη της σε μια μικρή αλλά άνετη γκαρσονιέρα.
Μετά από αρκετά ποτά είχε πια μεθύσει και όλα στο μυαλό της ήταν θολά.
Θυμάται οτι έφυγαν μαζί,αλλά μετά... τίποτα.