Αιχμάλωτοι στην χρυσή γή #JAWBC18

Ανομολόγητος έρωτας

Η καρδιά της κτυπούσε σαν τρελλή την ώρα που χωνόταν μες στο δωμάτιο της.
Τι είχε συμβεί πριν λίγο;
Ο Μπαράκ την είχε πλησιάσει ερωτικά,λίγο έλλειψε να την φιλήσει.
Υπό την επίρρεια αλκοόλ
διευκρίνισε στον εαυτό της.
Δεν ήθελε να τρέφει ψευδαισθήσεις,ήδη ένιωθε πολύ ευάλωτη κοντά του.
Αυτός ο άντρας της ξυπνούσε συναισθήματα που δεν ήξερε καν οτι υπάρχουν.
Ένα άγγιγμα του ήταν αρκετό για να ρίξει όλες τις αντιστάσεις της.
Όταν είδε τα χείλη του να πλησιάζουν τα δικά της αδημονουσε για το φιλί του.
Μα καλά τι σκεφτόταν!
Δεν σκεφτόταν, μόνο ένιωθε...
Ένιωθε συναισθήματα που δεν έπρεπε να νιώθει.
Τον είχε ερωτευτεί, ενώ γνώριζε οτι κάτι τέτοιο δεν έπρεπε να γίνει.Έπρεπε να τον κάνει να την ερωτευτεί,χωρίς εκείνη να διακινδυνεύσει τα συναισθήματα της.Έπρεπε να το δει σαν έναν ρόλο και τίποτα παραπάνω.
Ηταν απαγορευμένο!
Απαγορευμένο για την καρδιά της,γιατί όλο αυτό που βίωνε κάποια στιγμή θα είχε ημερομηνία λήξης.
Και τότε;
Τότε που ο Μπαράκ θα μάθαινε επιτέλους την αλήθεια,τι θα έκανε;
Θα την έδιωχνε με την καρδιά της κομματιασμένη και την ψυχή της άδεια.
Δάκρυα γέμισαν τα μάτια της.
Δεν ήταν κοπέλα που έκλαιγε εύκολα με το παραμικρό, όμως αυτή την στιγμή λυγμοί τράνταζαν το σώμα της.
Λυγμοί που κατά κάποιο τρόπο ήταν λυτρωτικοί,αφού ηρεμούσαν κάπως της ανταριασμένη ψυχή της.

******************************

Τα χέρια του έτρεμαν καθώς έπιανε το ποτήρι, κοιτώντας το με αγριεμένο βλέμμα.
Την αμέσως επόμενη στιγμή το ποτήρι είχε γίνει θρύψαλα απ' την έντονη επαφή του με τον τοίχο.
Σειρά είχε το μπουκάλι,που είχε κι αυτό την ίδια τύχη.
Η επαφή του με την σκληρή επιφάνεια είχε ως αποτέλεσμα να σχηματιστεί μια κιτρινωπή κοιλίδα πάνω στο γκρί χρώμα του τοίχου απ' το υγρό που υπήρχε ακόμα μέσα.
Τα μάτια του εξέπεμπαν θυμό και απόγνωση.
Σηκώθηκε με νωχελικές κινήσεις κατευθυνόμενος προς το δωμάτιο του.
Το μυαλό του θολωμένο και τα βήματα του ασταθή.
Τι μεγάλο λάθος είχε κάνει,σκεφτόταν σε κάθε του βήμα.
Τι θα σκεφτόταν άραγε η κοπέλα γι' αυτόν.
Αν δεν είχε σταματήσει την κατάλληλη στιγμή, ποιός ξέρει τι θα γινόταν!
Πώς είχε επιτρέψει στον εαυτό του να παρασυρθεί έτσι!

Σταμάτησε έξω απ' την πόρτα του δωματίου της.
Σκέφτηκε να μπεί μέσα να της εξηγήσει.Όμως τι να της εξηγούσε;
Οτι είχε παρασυρθεί απ' το πάθος του γι' αυτήν;
Θα μπορούσε να της πεί οτι έφταιγε το αλκοόλ, όμως όχι, δεν ήταν άντρας που έψαχνε φτηνές δικαιολογίες για τις πράξεις του.
Ένας ήχος τράβηξε την προσοχή του.
Έκλαιγε,η Έιντζελ έκλαιγε κι έφταιγε αυτός!
Κτύπησε με αργές κινήσεις την πόρτα περιμένοντας μια απάντηση που δεν ήρθε ποτέ.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και με μια αποφασιστική κίνηση γύρισε το πόμωλο ανοίγοντας την.
Μπήκε διστακτικά μέσα και την είδε κουλουριασμένη πάνω στο κρεββάτι με το κεφάλι της ανάμεσα στα γόνατα.
Μόλις ένιωσε την παρουσία του σήκωσε το κεφάλι της και τον κοίταξε.
Τα μάτια της ήταν κατακόκκινα και πρησμένα απ' τα κλάματα.
Η εικόνα της μαχαιριά μες στην καρδιά του.
Την πλησίασε με αβέβαια βήματα.
Όχι, όμως πολύ κοντά, δεν εμπιστευόταν τον εαυτό του δίπλα της.

"Συγνώμη"ψέλλισε,
προσπαθώντας να ηρεμήσει την αναπνοή του " παρασύρθηκα,δεν θα ξαναγίνει."

Η Έιντζελ τον κοιτούσε έκπληκτη μ' ίχνος ενοχής στο βλέμμα της.
Μα δεν έφταιγε αυτός!
Αυτή έφταιγε και η ανόητη,αδύναμη καρδιά της που βρήκε την λάθος στιγμή και τον λάθος άνθρωπο να ερωτευτεί για πρώτη της φορά.
Δεν του μίλησε, δεν ήξερε τι να του πεί.

Εκείνος την πλησίασε ακόμα πιο πολύ.
Τον είδε να σκύβει,δίνοντας της ένα απαλό φιλί στο μέτωπο.
Ένα φιλί σαν αυτό που δίνουμε στα μικρά παιδιά για να τα ηρεμήσουμε όταν είναι στενοχωρημένα.
Την κοίταξε για μια στιγμή τρυφερά στα μάτια και βγήκε απ' το δωμάτιο,αφήνοντας την πιο μπερδεμένη από ποτέ!