Αμφιβολίες

4.2K 358 29
                                    

Η Έιντζελ είχε σηκωθεί απ' τον καναπέ.
Οι φωνές απ' το γραφείο του Μπαράκ γέμιζαν όλο το σπίτι.
Δεν την ήθελε εκεί, στο μυαλό της επαναλαμβανόταν σαν χαλασμένη κασέτα τα λόγια του.
Έκανε να κινηθεί προς την πόρτα.
Αλλά τελευταία στιγμή έμεινε μετέωρη με το χέρι της ν' ακουμπά το επιχρυσωμένο πόμωλο.
Πως να έφευγε;
Και η συμφωνία που είχε κάνει;
Η Αμάντα;
Το μυαλό της ήταν μπερδεμένο, και η μορφή του που ερχόταν ξανά και ξανά στο μυαλό της δεν την άφηνε να σκεφτεί καθαρά.
Η απόγνωση κυριαρχούσε μέσα της.
Πως θα τον έκανε να την ερωτευτεί,όταν αυτός δεν ήθελε ούτε να την βλέπει!

Ένιωσε ένα χέρι ν' ακουμπά τον ώμο της.
Γύρισε και αντίκρισε τον Ομέρ.
Για μια στιγμή έχασε τα λόγια της.
Ο μεσήλικας άντρας της έκανε νόημα να βγαίνουν στην βεράντα.
Η Έιντζελ ένιωσε ένα κύμα ζεστού αέρα να της χαϊδεύει το πρόσωπο.
Ήταν πολύ αναζωογονητικό και το καλοδέχτηκε.
Γύρισε και κοίταξε τον Ομέρ μ' ένα ίχνος πόνου στα μάτια της.

"Δεν με θέλει εδώ" του είπε με αργή φωνή που ακούστηκε πιο πολύ σαν ψίθυρος.

Ο άντρας έκατσε με άνεση σ' έναν κουνιστό καναπέ κάνοντας της νόημα να καθίσει δίπλα του.
Η κοπέλα υπάκουσε αμίλητη.

"Ο Μπαράκ από μικρό παιδί ήταν δύσκολος με τους ανθρώπους και τώρα έχει γίνει ακόμα πιο πολύ. Μην σε πτοεί η στάση του,με τον καιρό θα καταφέρεις να κερδίσεις την εμπιστοσύνη του" της είπε με σίγουρο τόνο.

Για να την προδώσω πάλι, σκέφτηκε η Έιντζελ κι ένιωσε σαν ένα αγκάθι να της τρύπησε την καρδιά.
Σιχάθηκε τον εαυτό της γι' αυτό που πήγαινε να κάνει.
Τώρα όμως είναι πλέον αργά,αναλογίστηκε με θλίψη.

Ο Ομέρ την κοίταξε με ζεστό βλέμμα.
Την είχε συμπαθήσει αυτή την κοπέλα, του έβγαζε κάτι οικείο, κάτι αληθινό.

"Κοντεύει να νυχτώσει, πήγαινε να ξεκουραστείς.Αύριο ξημερώνει μια καινούρια μέρα,καλύτερη" της είπε με πρόσχαρο ύφος.

Στην Έιντζελ της φάνηκε σαν ψεύτικη παρηγοριά,η τελευταία του φράση.
Από 'δω και πέρα καμιά μέρα δεν θα ήταν καλή.

Τον αποχαιρέτησε ευγενικά και ξεκίνησε για το δωμάτιο της.
Την ώρα που άνοιγε την πόρτα ένιωσε το βλέμμα του πάνω της.
Γύρισε και τον κοίταξε ντροπαλά.
Η ματιά του έντονη, διεισδυτική.

"Ευχαριστώ για πρίν" πρόλαβε να ψελλίσει.

Δεν της απάντησε,την παρατήρησε για μια στιγμή και συνέχισε την πορεία του στον μακρύ διάδρομο.
Η κοπέλα μπήκε στο δωμάτιο της και έκατσε απογοητευμένη στο κρεββάτι.
Δεν μπορούσε να ηρεμήσει, άρχισε να εξερευνά τον χώρο γύρω της,ξεκινώντας απ' την ντουλάπα.
Πολύχρωμα φορέματα υπήρχαν μέσα.
Έβγαλε ένα έξω και το παρατήρησε, ήταν σχεδόν στο νούμερο της,λίγο πιο κοντό απ' ότι θα έπρεπε.
Έψαξε τα συρτάρια, ήταν γεμάτα εσώρουχα και αξεσουάρ.
Στο τελευταίο συρτάρι ήταν επιμελώς διπλωμένες νυχτικιές.
Τις σήκωσε προσεχτικά μια μια ώσπου κάτι τράβηξε την προσοχή της.
Έβαλε το χέρι μέσα κι έπιασε μια φωτογραφία, την πήρε στα χέρια της κι έμεινε να την κοιτάζει.
Μια όμορφη γυναίκα με ελκυστικά χαρακτηριστικά ηταν αποτυπωμένη πάνω της.

Μια όμορφη γυναίκα με ελκυστικά χαρακτηριστικά ηταν αποτυπωμένη πάνω της

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.


Ποιά ήταν αυτή η γυναίκα;

Την τοποθέτησε με γρήγορες κινήσεις πάλι στην θέση της και άρπαξε βιαστικά ένα νυχτικό.
Άλλαξε και έπεσε διστακτικά στο κρεββάτι.
Πήρε μια βαθιά ανάσα και έκλεισε τα μάτια της.
Ένιωθε εξαντλημένη.
Ο ύπνος δεν άργησε να την πάρει.

******************************

Ο ύπνος έπαιζε μαζί του,τα μάτια του δεν έκλειναν με τίποτα

Oops! Această imagine nu respectă Ghidul de Conținut. Pentru a continua publicarea, te rugăm să înlături imaginea sau să încarci o altă imagine.

Ο ύπνος έπαιζε μαζί του,τα μάτια του δεν έκλειναν με τίποτα.
Σηκώθηκε όρθιος εκνευρισμένος.
Βγήκε απ' το δωμάτιο του με προορισμό την κουζίνα.
Ήθελε λίγο νερό.
Προχώρησε στον διάδρομο και κοντοστάθηκε έξω απ' το δωμάτιο της.
Κάποτε άνοιγε με χαρά και προσμονή αυτή την πόρτα,τώρα δεν ήξερε τι να κάνει.
Ήθελε να την δει!
Η καρδιά πάλευε με την λογική του,όμως όπως γίνεται σχεδόν πάντα η καρδιά του υπερίσχυσε.
Άνοιξε σιγανά την πόρτα και πλησίασε με δειλά βήματα κοντά της.
Ο χαμηλός φωτισμός διευκόλυνε τα βήματα του.
Ένιωθε τους ρυθμούς της καρδιάς του ν' ανεβαίνουν επικίνδυνα.
Την κοίταξε για μια ατέλειωτη στιγμή χωρίς να πλησιάσει πολύ κοντά της.
Δεν ήθελε να ρισκάρει να την ξυπνήσει και να βρεθούν και οι δυο σε δυσάρεστη θέση.
Η εικόνα της κατέκλυσε τις αισθήσεις του.
Πανικός τον έπιασε, αυτή η κοπέλα έριχνε όλες τις άμυνες του.
Άμυνες που θεωρούσε πως έχει κτίσει γερά,όλα αυτά τα χρόνια.

"Δεν πρέπει να μείνεις εδώ" ψιθύρισε με σιγανή απότομη φωνή.

Αιχμάλωτοι στην χρυσή γή #JAWBC18Unde poveștirile trăiesc. Descoperă acum